و حوزه هایی که همیشه تعطیل هستند

و حوزه هایی که همیشه تعطیل هستند

این آینده نزدیکى است که با آن روبرو خواهیم شد. تا چند وقتِ دیگر، احتمالاً هیچ روزِ درسى حوزه، برقرار نخواهد بود. اگر نگاهى به تقویمِ درسى حوزه داشته باشیم و بدانیم که تابستان، محرم و صفر، ماه مبارک رمضان و سایر ایامِ مناسبتى، دروسِ حوزه در تعطیلى به سر مى‏برند، آن وقت با یک حساب ساده در مى‏یابیم که به جز کمى کمتر یا بیشتر از صد روز، براى ما باقى نمى‏ماند. حالا مى‏دانید چه خواهد شد؟

با توجه به اتفاقاتى که در دنیا و منطقه مى‏افتد و احتمال درگیریهاى بیشترِ دنیاى غرب که یک روز هوس سوزاندنِ قرآن مى‏کنند و یک روز هوسِ محاکمه آن و فردا معامله فروختنِ اسلحه به کشورهاى منطقه براى سرکوب و کشتار مسلمانان و یا شیعیان، و ماجراى تعطیل کردنِ دروس به خاطرِ این اتفاقات، مى‏توانیم به این نتیجه برسیم که به زودى، همه روزهاى درسى تعطیل خواهند.

تا اینجاى ماجرا، باز هم به اشکال بر نمى‏خورد. اشکال زمانى به وجود مى‏آید که ما به تجربه گذشته خودمان نگاه کنیم. ما در طولِ این سالها، هر وقت که در دنیاى غرب (که ظاهرا ما خیلى به اتفاقات قسمتِ شرقِ دنیا توجه نداریم) ماجرایى بر علیه دنیاى اسلام اتفاق افتاده، احتمالاً در یک حرکت خود جوش، دستور به تعطیلى دروس داده‏ایم. حالا سؤال این است که آیا این اقدام ما، تأثیرى در عقب نگه داشتن غرب و یا بازداشتنِ آنان از این اقدامات داشته است یا نه؟ بسیار ساده، از آنجایى که ما هنوز در حال تعطیل کردنِ دروسِ درسىِ خودمان هستیم، مى‏توانیم نتیجه بگیریم که متأسفانه هیچ تأثیرى نداشته است.

باز هم مى‏توان گت که تا اینجاى ماجرا، اشکال ندارد. اما اشکال زمانى به وجود مى‏آید که بدانیم آیا این حرکتِ ما، اساسا جلبِ توجه جهانى یا منطقه‏اى دارد یا نه؟ یعنى کسانى که ما بر علیه آنان این حرکت را انجام مى‏دهیم، آیا اصلاً متوجه حرکتِ ما مى‏شوند، یا معنایش را مى‏فهمند؟

این ماجرا مثلِ این مى‏ماند که مثلاً چون آمریکا نمى‏تواند مانع از فعالیتِ دانشمندانِ هسته اىِ ایران براى به دست آوردنِ دانشِ صلح آمیزِ هسته‏اى شوند، دستور دهد که همه دانشمندان و پژوهشگرانِ هسته‏اى این کشور، یک روز دست از کار بکشند و همه نیروگاههاى هسته‏اى خود را پنج دقیقه به خاطر محکوم کردنِ تلاشِ دانشمندانِ ایرانى، تعطیل کنند.

اگر ما مى‏خواهیم با رشدِ اسلام ستیزى و اسلام هراسى در دنیا مقابله کنیم، اگر ما مى‏خواهیم به کسانى که بر علیهِ اسلام در حال فعالیت هستند بفهمانیم که بیداریم و مى‏توانیم جلوىِ آنان را بگیریم، راهش در ضربه زدن به خودمان نیست، راهش در تعطیل کردن علم و دانش حتى براى یک دقیقه هم نیست. بلکه راهش در این است که روزهاى غیر درسى را روزهاى درسى اعلام کنیم. راهش در این است که مجالس و مباحث درسى و علمى را ده برابر بکنیم. ما با مسلح شدن با سلاحِ دانش و علم و معرفت است که مى‏توانیم آنان را شکست بدهیم. آنان بیشتر از آنکه از تعطیل کردنِ دروسِ ما بترسند، از گسترش و ترویجِ دانش و معرفتِ اسلامى و قرآن مى‏ترسند. احتمالاً آنان هرگز متوجه تعطیل شدنِ دروس ما نمى‏شوند، اما مطمئنا مى‏فهمند که ترویجِ مفاهیمِ قرآن و اهل بیت، چه کارهایى با عقل‏ها و قلبهاى انسانهاى پاک و آزاد در سراسرِ دنیا مى‏کند.

آرى، اسلام با ترویج دانش و معرفت است که دنیا را فتح خواهد کرد.

منبع : روات حدیث