تا اینجا در صدور حدیث غدیر از وجود پیامبر اکرم صلی الله علیه واله هیچ گونه شکی باقی نمانده است.اما دلالت این حدیث بر امامت امیرالمومنین علیه السلام :
در هر چه شک داشته باشیم در اینکه واژه مولی در این مقام تنها دلالت بر امامت امیرالمومنین دارد شک نخواهیم داشت و فرقی نمیکند که واژه مولی در لغت صریح به این معنا باشد یا به خاطر داشتن معانی متعدد مجمل شده باشد. چه با قرینه دلالت بر معنای امامت کند و چه بدون قرینه برداشت ان جمع عظیم در حجة الوداع وکسانی که بعد از ان این حدیث را از ادباء و لغویان نقل کرده اند همین معنای امامت را در بر دارد. و بعد از ان شخصیتهای ادبی در شعرهای خود این معنا را گنجانده اند و جلودار این افراد خود امیرالمومنین علیه السلام هستند که در جواب نامه معاویه فرمودند:
(( واوجب لی ولایته علیکم رسول الله یوم غدیر خم ))
پیامبر روز غدیر خم ولایت خودش بر شما را برای من قرار داد.
و از جمله شاعران است حسان بن ثابت که در غدیر خم حاضر بوده و از پیامبر اجازه سرودن شعر گرفته که بیتی از ان این است :
( فقال له : قم یا علی فاننّی رضیتک من بعدی اماما و هادیا )
به او فرمود ای علی! برخیز که من تم را بعد از خود امام وراهنما قرار دادم.
و از این گونه شعراء هستند : 1- صحابی بزرگ قیس بن سعدبن عباده انصاری 2- محمدبن عبدالله حمیری 3- عمروعاص صحابی 4- کمیت بن زید اسدی 5- حمیری….. ونیز مردانی زیرک ،عارف،دانشمند وادیب در ادبیات عرب هستند که هرگز از حد و مرز لغت تجاوز نمیکنند و در شعر و سخن جز شیوه صحیح به کار نمیگیرند واینان کلمه مولی را به همان امامت معنا کرده اندو از جمله اسامی انان است : 1- دعبل خزاعی 2- حمّانی کوفی 3- سیدمرتضی علم الهدی 4- ابن رومی 5- جوهری ….. که اینان استوانه های ادبیات وبزرگان لغت هستند که تا به امروز همیشه اثارشان مرجع بوده و در توان کسی نیست که به خطای همه انان حکم کند. ودر نهایت باز کسانی بوده اند که در ان اجتماع عظیم حج با سخن صریح خود بر معنای واقعی کلمه مولی {امامت} صحّه گذاشته اند و از این افراد بودند ابوبکر و عمر که خطاب به حضرت علی گفتند :(امسیت یابن ابی طالب مولی کل مومن و مومنة ) یعنی :ای فرزند ابوطالب از امروز مولای همه مردان و زنان مومن هستی.
خواننده گرامی :می دانید ولایت داشتنی که عرب ان را بسیار بزرگ می شمارد { عربی که در برابر هر کس سر فرود نمی اورد } نمی تواند به معنای محبت یا معنای دیگر باشد بلکه باید همان معنای ریاست کبری باشد که رفتن زیر بار ان بر انان بسیار سنگین است و به اسانی زیر بار ان نمی روند مگر اینکه عاملی قوی انان را مجبور کند!!!
منبع : کتاب گزیده الغدیر
