برخی می گویند، علت تسمیه آن است که پیش از ظهور و قیامش ، بر اساس اسامی طرید (رانده شده) و شرید(گریخته)، نام او را نمی برند. بنابراین فرید و وحید (یکه و تنها) که از القاب ایشان است و قائم به این موضوع مربوط می شود.

در روایات بسیاری داریم که زمانی که نام قائم برده می شد امام رضا (ع) می ایستادند و دست بر سر خویش می گذاشتند و برای تعجیل در فرج دعا می کردند.  در سیره ی دیگر امامان نیز چنین رفتاری مشاهده شده است.

از امام صادق (ع) روایت شده است که در باره ی علت ایستادن در هنگام شنیدن نام قائم فرموده اند:
” حضرت غیبتی طولانی خواهند داشت و به خاطر رأفت شدیدی که نسبت به دوستداران خود دارند به تمام کسانی که او را با این لقب یاد کنند، نظر می کنند”

از این روایت می توان نتیجه گرفت که نظر کردن امام به بندگان، احترام بنده را می طلبد. چرا که گویی فرد در محضر امام (عج) ایستاده است و ایشان به او از سر مهر نگاه می کنند؛ پس شایسته ی دوستدار واقعی است که در هنگام شنیدن نام قائم (عج) قیام کند  و برای تعجیل در ظهور آن حضرت دعا کند.

امام باقر (ع) در باره ی این لقب فرمودند:
” زمانی که امام حسین (ع) به شهادت رسیدند، فرشتگان گفتند: خدایا آیا از برگزیده و فرزند برگزیده ی خود غافلی؟ حضرت باری تعالی فرمودند: ضجه نکنید ای فرشتگان من. قسم به عزت و جلال خودم که از آنان انتقام خواهم گرفت ولو پس از مدتی”….

منبع: نام محبوب. حسین حسینی

پ.میعاد