امام حسین(ع) قبل از امامت (ولادت تا شهادت پدر)

امام حسين علیه السلام در سوم شعبان سال چهارم هجري در مدينه به دنيا آمد. رسول خدا صلی الله علیه و آله نام اين فرزند حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را حسين نهاد وي مورد علاقه شديد پيامبر خدا صلی الله علیه و آله بود و آن حضرت درباره او فرمود: «حسين مني و انا من حسين…» و در آغوش پيامبر بزرگ شد.

هنگام رحلت رسول خدا، شش ساله بود در دوران پدرش امام علی بن ابي طالب علیه السلام نيز از موقعيت والايي برخوردار بود، علم، بخشش، بزرگواري، فصاحت، شجاعت، تواضع، دستگيري از بينوايان، عفو و حلم و… از صفات برجسته اين حجت الهي بود. در دوران خلافت پدرش در کنار آن حضرت بود و در سه جنگ جمل، صفين و نهروان شرکت داشت. پس از شهادت پدرش که امامت به حسن بن علي علیه السلام رسيد همچون سربازي مطيع رهبر و مولاي خويش و همراه برادر بود پس از انعقاد پيمان صلح (صلح امام حسن علیه السلام با معاويه حاکم شام)با برادرش و بقيه اهل بيت علیهم السلام از کوفه به مدينه آمدند.

با شهادت امام مجتبي علیه السلام در سال 49 يا 50 هجري (که به دست همسرش جعده، دختر اشعث بن قيس الکندي مسموم شد و پس از چهل روز به شهادت رسيد. معاويه با توطئه به ازدواج درآوردن يزيد با جعده اين کار را تدارک ديد.) بار امامت به دوش سيدالشهدا قرار گرفت در آن دوران ده ساله که معاويه بر حکومت مسلط بود، امام حسين علیه السلام همواره يکي از معترضين سرسخت نسبت به سياست هاي معاويه و دستگيري ها و قتل هاي او بود و نامه هاي متعددي در انتقاد از رويه معاويه در کشتن حجر بن عدي و يارانش و عمرو بن حمق خزاعي که از وفاداران به علي علیه السلام بودند و اعمال ناپسند ديگر او نوشت.

خون او تفسير اين اسرار کرد ملت خوابيده را بيدار کرد.(2) مدت قيام امام حسين علیه السلام از روز امتناع از بيعت با يزيد تا روز عاشورا 175 روز طول کشيد. (12 روز در مدينه، 4 ماه 10 روز در مکه، 23 روز در بين راه مکه تا کربلا و 8 روز در کربلا از 2 تا 10 محرم).(4)

شخصيت و فضايل امام حسين علیه السلام، مولد و ميلاد

حسين بن على علیه السلام در مدينه منوره در سال چهارم هجرى در روز سه شنبه, سوم ماه شعبان يا پنجشنبه پنجم همان ماه متولد شد. بعضى از مورخان تولد آن حضرت را روز آخر ربیع الاول سال سوم هجرى دانسته و بعضى ديگر گفته اند در پنجم جمادی الاول سال سوم يا چهارم هجرت به دنيا آمده است. بنابراين درباره تولد آن حضرت چند قول وجود دارد, ولى قول مشهور اين است كه ايشان در روز سوم شعبان سال چهارم هجرت به دنيا آمده است.

هنگامى كه آن حضرت متولد شد او را نزد جد بزرگوارش رسول خدا صلی الله علیه و آله آوردند آن حضرت با ديدن او سخت مسرور شد و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و روز هفتم تولدش گوسفندى براى او عقيقه كرد و به مادرش فرمود: «سرش را بتراشيد و به وزن موهايش نقره صدقه دهيد».

آن حضرت شش سال و چند ماه با جد بزرگوارش رسول خدا صلی الله علیه و آله و پس از آن بيست و نه سال و يازده ماه با پدرش اميرالمؤمنين علیه السلام و پس از آن حدود ده سال با برادرش امام حسن علیه السلام و حدود ده سال پس از شهادت امام حسن علیه السلام زندگى كرد مدتى كه آن حضرت پس از امام حسن علیه السلام زندگى كرده است, مدت امامت او محسوب مى شود.

كنيه امام حسين علیه السلام «ابوعبدالله» بود لقب هاى فراوانى به آن حضرت داده اند و از جمله پس از شهادت, ايشان را سيدالشهدا خواندند چنان كه مى دانيم تا پيش از آن, لقب سيدالشهدا بر حمزه عموى پيامبر اطلاق مى شد و پس از شهادت سبط گرامى رسول الله, آن حضرت را به اين لقب خواندند.

نامگذارى توسط پيامبر صلی الله علیه و آله

در روايات آمده است كه نامگذارى آن حضرت و برادر بزرگوارش به حسين و حسن, توسط شخص پيامبر اكرم صورت گرفته است و تصريح شده است كه اين نامگذارى به دستور خداوند متعال بوده است.

از على بن ابي طالب نقل كرده اند كه فرمود: آن گاه كه حسن به دنيا آمد نام عمويم حمزه را بر او نهادم و آن گاه كه حسين متولد گشت نام عموى ديگرم جعفر را بر او گذاشتم روزى رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا فراخواند و فرمود: من مامور شده ام كه نام آن دو را تغيير دهم, از اين پس آنان را حسن و حسين بخوانيد.(5)

در روايات ديگر آمده است كه پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمود: حسن و حسين را به نام فرزندان هارون ناميدم, او فرزندانش را «شبر» و «شبير» ناميد و من فرزندانم را به همان نام (به لفظ عربى) حسن و حسين ناميدم.(6)

پی نوشت

(1). فرهنگ عاشورا، جواد محدثي، ص 147-148.
(2). علامه اقبال لاهوری.
(3). پيام آور عاشورا، مهاجراني، ص 11.
(4). فرهنگ عاشورا، جواد محدثي، ص 32.
(5). تاريخ دمشق، ابن عساكر، ترجمه الامام حسين علیه السلام، ص 26 و 27 و اسدالغابه، ج 2، ص 19.
(6). تاريخ دمشق، ص 31 و 32، به همين مضمون رواياتى در المعجم الكبير طبرانى و طبقات ابن سعد، ذيل سرگذشت امام حسين علیه السلام آمده است.

منبع: سایت تبیان