“پسرم! به شیعیانم سلام مرا برسان و به آنها بگو: پدرم غریبانه از دنیا رفت؛ پس بر او با ناله بگریید و شهید از دنیا رفت؛ پس بر او اشک بریزید…”
(امام حسین(علیه السلام) خطاب به فرزندش امام سجاد (علیه السلام) در آخرین لحظات حیات) (1)
در این راستا امام رضا (علیه السلام) می فرماید: «چون ماه محرم فرا میرسید، پدرم خندان دیده نمیشد و از روز اول تا روز دهم محرم، روز به روز غم و اندوهش زیادتر میگردید و روز عاشورا روز اوج مصیبت و اندوه و گریه ی او بود و پبوسته میفرمود: “امروز روزی است که حسین(علیه السلام) کشته شد.”»(3)
ائمه طاهرین (علیهم السلام) علاوه بر این عزاداری و حزن فردی، به برپایی مجالس عزا نیز تاکید داشتند. ایشان همواره خود برگزار کننده ی مجالس در خانههای خود و مکانهای عمومی بودند.
دعبل خزاعی میگوید: در ایام عاشورا، علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) را دیدم. ایشان اندوهناک نشسته بود وجمعی از شیعیان در خدمت ایشان بودند. امام رضا (علیه السلام) مرا صدا زد و نزدیک خود نشاند و فرمود: “ای دعبل، این روزها ایام حزن ما اهل بیت و ایام سرور و شادی دشمنان ماست، شعری در مرثیه ی سیدالشهدا (علیه السلام) بخوان.”
دعبل میگوید من شعری در مصیبتهای امام حسین (علیه السلام) خواندم. امام رضا (علیه السلام) و حاضرین بسیار گریستند، به گونهای که صدای گریه از خانه آن حضرت بلند شد.(4)
همچنین آن حضرت در روز اول ماه محرم به “ریان بن شبیب” فرمود: «محرم ماهی است که (حتی) اهل جاهلیت جنگ را در آن حرام میدانستند؛ اما در همین ماه خاندان و زنان ما را اسیر کردند و خیمههای ما را آتش زدند … و حرمت پیامبر را رعایت نکردند …”(5)
امام حسین (علیه السلام) این مصیبتها را تحمل نمود تا دین اسلام و خداپرستی واقعی زنده بماند. قیام امام حسین (علیه السلام) حافظ دین خدا بود و عزاداری بر مصایب ایشان، زنده نگهدارنده ی پیامهای توحیدی قیام آن حضرت است. بدین سان عزاداری بر شهید مظلوم کربلا (علیه السلام) در جهت جلب رضایت خداوند بوده و ائمه اطهار (علیهم السلام) نیز همواره برپا کننده ی عزای آن حضرت بوده اند. پس چه نیکوست که در این ایام همواره یادآور زندگانی، پیام قیام حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) و مصائب آن حضرت باشیم و به پیروی از بزرگان دین، به بزرگداشت و اقامه ی عزای آن حضرت اهتمام ورزیم.
پاورقی ها:
1- کلمات الامام الحسین (علیه السلام)، صفحه 458- ذریعه النجاه، صفحه139
2- المزار ابن المشهدی، صفحه501- بحارالانوار، جلد98، صفحه238،320
3- امالی شیخ صدوق، صفحه191- وسایل الشیعه، جلد14، صفحه505
4- بحار الانوار، جلد 45، صفحه 257
5- امالی شیخ صدوق، صفحه 284
منبع: http://www.roshd.org
بدون دیدگاه