– شقى باد آن بنده
رسول خدا – صلى الله عليه و آله – روزى بر پايه اول منبر بالا رفت و سه مرتبه فرمود: آمين . وقتى بر منبر بالا رفت ، فرمود: چون به درجه اول بالا رفتم ، جبرييل گفت : شقى باد بنده اى كه (ماه ) رمضان را دريابد، و (ماه ) رمضان به آخر رسد، و آمرزيده نشود!
من گفتم : آمين .
سپس گفت : شقى باد بنده اى كه پدر و مادر يا يكى از ايشان را درك نمايد، و باعث داخل شدن آن كس در بهشت نگردد!
من گفتم : آمين .
بعد گفت : شقى باد بنده اى كه تو در نزد او مذكور شوى ، و بر تو صلوات نفرستد!
من گفتم : آمين .
133 – مكان صلوات
امام صادق – عليه السلام – فرمودند كه رسول خدا (ص ) فرمود:
در هر مجلسى كه ذكر خدا و ياد خدا نباشد و صلوات بر من فرستاده نشود، آن مجلس براى اهلش مايه حسرت و وبال خواهد بود.
حال در مجالس گناه و معصيت بهتر است كه حرمت صلوات حفظ شود و اصلا صلواتى فرستاده نشود مثل مجالس بازيگران و معركه گيران يا مثلا صلوات هايى كه فروشندگان كالا و اجناس براى گرمى معركه مى فرستند.
ديگر آن كه براى صلوات فرستادن دل و زبان بايد يكى باشد؛ يعنى در حال غفلت زبان مشغول ذكر صلوات نباشد بلكه با حواس جمع مشغول صلوات باشد.
هنگام فرستادن صلوات بايد به گونه اى عمل كرد كه گويى پيامبر حاضر است و مستقيما به آن حضرت سلام مى كنيم . ⁽⁷³⁾
134 – نظر لطف پيامبر
مردى بسيار زاهد و اهل ورع و قائم الليل و صائم النهار بود. او نيز حديث مى نوشت ، مى گفت وقتى به نوشتن نام حضرت رسول مى رسيدم ، صلوات را نمى نوشتم . شبى آن حضرت را در خواب ديدم ، كه از روى غضب به من فرمود: چرا در وقت نوشتن نام من ، نوشتن صلوات را ترك مى كنى ؟
من ترسيدم ، و در دل خود گذرانيدم كه هرگز ديگر اين بى ادبى را نكنم . و هنگامى كه بيدار شدم ، ديگر ترك نوشتن صلوات نكردم . و بعد از مدتى ، بار ديگر، آن حضرت – صلى الله عليه و آله – را در خواب ديدم و به نظر لطف و مرحمت در من نگريست و فرمود: صلوات تو را به من رسانيدند. هر گاه من را ياد كنى ، يا در نزد تو مذكور مى شوم ، يا نام من را مى نويسى ، بگو يا بنويس :
صلى الله عليه و آله و سلم .
135 – بخيل ترين مردم
رسول خدا – صلى الله عليه و آله – فرمودند:
ان اءبخل الناس من ذكرت عنده و لم يصل على ؛
بخيل ترين مردم ، كسى است كه نام من نزد او برده شود و بر من درود نفرستد. ⁽⁷⁴⁾
136 – مجلس حسرت و وبال
رسول خدا – صلى الله عليه و آله – فرمود:
هر گروهى كه در مجلسى جمع شوند و در آن مجلس ياد خدا نكنند و بر پيغمبر – صلى الله عليه و آله – صلوات نفرستند، آن مجلس برايشان حسرت و وبال خواهد بود. ⁽⁷⁵⁾
137 – پيامبر اكرم – صلى الله عليه و آله – فرمودند:
كل كلام لا يذكر الله فيه فيبداء به و بالصلواة على ، فهو اقطع ممحوق من كل بركة . ؛
سخنى كه با نام خدا و صلوات بر من آغاز نشود، ناپايدار و به دور از هر گونه خير و بركتى است . ⁽⁷⁶⁾
138 – شخص بدبخت
رسول خدا – صلى الله عليه و آله – فرمودند:
بينى مردى كه من در نزد او ياد شوم و بر من درود نفرستد، به خاك (ذلت ) ماليده مى شود و از آن حضرت – صلى الله عليه و آله – روايت شده است كه هر كس من را ياد كند و بر من درود نفرستد، بدبخت خواهد بود. ⁽⁷⁷⁾
139 – ترك نوشتن صلوات
نقل كرده اند:
مردى در بصره ، حديث مى نوشت . وقتى به نام مبارك آن حضرت مى رسيد، از روى عمد نوشتن صلوات را، ترك مى كرد، در اندك زمانى ، آكله در انگشتانش افتاد، و به كلى دستش جدا شد.
140 – اگر بنده اى صلوات را ترك كند
اى امت محمد – صلى الله عليه و آله – ياد كنيد محمد و آل او را در هر شدت و مصيبت تا آن كه خدا يارى كند شما را به واسطه ملايكه بر شياطينى كه قصد شما مى كنند. به درستى كه با هر يك از شما، ملكى هست در طرف راست ، كه حسنات را مى نويسد. و ملكى ديگر در طرف چپ ، كه سيئات را مى نويسد. و دو شيطان نيز هست با هر كس ، كه ابليس آنها را فرستاده است ، كه او را اغوا نمايند.
هنگامى كه يكى از شما، وسوسه اى در دل خود يافت ، خدا را ياد كند، و بگويد:
لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم و صلى الله على محمد و آله الطاهرين .
آن دو شيطان ، پنهان مى شوند، و به نزد ابليس مى روند، و شكوه مى كنند، و مى گويند: امروز، اين شخص ما را خسته كرده است ، جمعى از شياطين و مرده را به مدد ما فرست .
ابليس ، گروهى از مردان را – در عقب يكديگر – به يارى ايشان مى فرستد، تا آن كه هزار نفر در نزد او جمع مى شوند و قصد او مى كنند.
پس اگر آن بنده ، خدا را ياد كند، و بر محمد و آل آن حضرت – عليهم السلام – صلوات فرستد، آنها راهى به او نخواهند يافت ؛ و به ابليس ‍ مى گويند كه خود با تمام لشكرت بيا، تا آن كه بر او غلبه نمايى ، و او را اغوا نموده گمراه سازى .
پس ابليس ، با تمام لشكر مى آيد. و حق تعالى به ملايكه مى فرمايد كه : ابليس ، قصد فلان بنده من يا فلان كنيز من نموده است ، با لشكرش . شما برويد، با او مقاتله كنيد.
پس در مقابل هر شيطانى صد هزار ملك مى آيند، كه بر اسبان آتشى سوارند؛ و در دست ايشان ، شمشيرها و نيزه ها از آتش ، و كمان ها و تيرها از آتش هست ؛ و تمام كاردها و سلاح هاى ايشان از آتش است ؛ و آن شياطين را دور مى كنند، و بعضى را مى كشند، و ابليس را اسير مى كنند، و آن حربه ها بر او مى زنند. ابليس فرياد مى زند: اى پروردگار من ، كجا است وعده تو، به درستى كه تو من را مهلت دادى تا وقت معلوم .
خطاب به ملايكه مى رسد: من او را وعده داده ام كه نمى رانم ، وعده نداده ام كه سلاح و عذاب را بر او مسلط نگردانم و درد و الم به او نرسانم ، حربه ها بر او بزنيد، و ما او را نخواهيم كشت .
ملايكه ، آن قدر ضربت بر او مى زنند كه تمام اعضايش مجروح مى گردد؛ پس او را وا مى گذارند. ابليس ، پيوسته براى خود و براى اولادش كه كشته شده اند، اندوهگين مى باشد. و چيزى از آن جراحت هايش بهبود نمى يابد مگر به شنيدن آواز مشركان ، كه به كفر تكلم نمايند.
پس اگر آن بنده ، بر ذكر خدا و صلوات فرستادن مشغول باشد، او به همان حالت باقى مى ماند.
اما اگر آن بنده ياد خدا و صلوات را ترك نمايد، و در مخالفت امر خدا، و معصيت فرو رود؛ آن جراحت ها، التيام مى پذيرد، و ابليس بر آن شخص ‍ مسلط مى شود ، و او را لجام مى كند، و زين بر او مى گذارد، و بر او سوار مى شود، و بعد از آن پايين مى آيد، و مى گويد: الحال ما بر او مسلطيم ، و هر وقت كه مى خواهيم ، بر او سوار مى توانيم شد.
پس رسول خدا – صلى الله عليه و آله – فرمود: اگر مى خواهيد كه ابليس ‍ را بر همان حال ، با جراحت هاى بسيار اندوهگين بگذاريد، كه جراحت هايش بهبود نيابد، مداومت نماييد بر طاعت خدا و صلوات فرستادن . و اگر بر غير آن حال باشيد، اسير ابليس خواهيد بود، و مرده خود را بر گردن هاى شما سوار خواهد كرد.
141 – بوى بهشت را استشمام نخواهد كرد
پيامبر اكرم – صلى الله عليه و آله – فرمود:
من صلى على و لم يصل على آلى لم يجد ريح الجنة ؛
كسى كه بر من صلوات بفرستد؛ ولى بر آل من ، صلوات نفرستد، بوى بهشت را استشمام نخواهد كرد. ⁽⁷⁸⁾
142 – گمراه ترين انسان
رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد:
ان اضل الناس من ذكرت عنده فلم يصل على ؛
گمراه ترين انسان ها، كسى است كه نام من پيش او بر زبان آيد؛ ولى او بر من صلوات نفرستد. ⁽⁷⁹⁾
143 – قبول نماز
از جابر بن عبدالله روايت است كه مى گفت :
لو صليت صلاة لم اصل فيها آل محمد و آل محمد ما راءيت انها تقبل ؛
اگر نمازى بخوانم و در آن بر محمد و آل محمد عليهم السلام صلوات و درود نفرستم ، فكر مى كنم كه آن نماز پذيرفته و مقبول نيست .
144 – فرد بدبخت
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
من ذكرت عنده فلم يصل على فقد شقى ؛
هر كس كه در نزد وى نام من برده شود و بر من صلوات نفرستد، بدبخت است .
145 – بخيلواقعى
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
البخيل حقا من ذكرت عنده فلم يصل على ؛
بخيل ، واقعى كسى است كه نام من در نزد او برده شود و بر من درود نفرستد. ^{(80) (81)}
146 – گم كردن راه بهشت
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
من نسى الصلاة على خط به طريق الجنة ؛
كسى كه صلوات بر من را فراموش كند، راه بهشت را گم كرده است .
147 – جفا بر رسول خدا
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
من سم الورد الاءحمر و لم يصل على و على آلى فقد جفايى ؛
كسى كه گل سرخ (گل محمدى ) ببويد و بر من و آل من صلوات نفرستد، بر من جفا كرده است . ⁽⁸²⁾

73-اصول كافى ، ج 4، ص 254. باب ما يحبب عن ذكر الله ، عزوجل فى كل مجلس حديث اول .
74-ميزان الحكمة ، ص 3164، ش 10796.
75-عدة الداعى ، ابن فهد حلى ، ص 259.
76-جالاء الافهام ، ص 245.
77-مستدرك الوسايل ، ج 1، ص 393.
78-مرآة العقول ، علامه مجلسى ، ج 12.
79-زمخشرى ، ج 3، 558.
80-سفينة البحار، ج 2، ص 49.
81-آثار الصادقين ، ج 11، ص 233.
82-لئالى الخبار الرضا، ج 4، 1577؛ چهل حديث 62.