جای خالی نماز

مى‏ خواهید یک عصرِ بهارى را پشت سر بگذرانید. به همراه دوستان، نامزد یا همسرتان به بیرون مى‏ روید، خرید مى‏کنید، قدم مى‏زنید،… و در نهایت با خرید بلیطِ سینما، به تماشاى یک فیلم مى‏ نشینید.

مهم نیست چه فیلمى را انتخاب مى‏ کنید. در حال حاضر، اکثرِ فیلمها شباهت‏هاى زیادى با هم دارند. شما در این فیلمها، از سکانسهاى مربوط به رقص و عروسى مى‏ بینید تا غذا خوردن و خرید کردن، طلاق گرفتن و دعواى زن و شوهر، قرار گذاشتن دختران و پسران، گریه کردن و گیتار به دست گرفتن و با حالتى غمناک زیر آواز زدن، مسابقه دادن با ماشین، براى دخترانِ کنارِ خیابان بوق زدن و سوار کردنشان، انفجار، حتى جدیدا عزرائیل و فرشته‏ ها را هم مى بینید. تقریبا با هر صحنه‏اى که در دنیاى ظاهرا واقعى روبرو مى‏ شوید، در فیلمهاى سینمایى نیز مواجه خواهید شد.

در کشورهایى که سینمایى مستقل و آزاد دارند، سینما، آئینه آن جامعه خواهد بود. یعنى شما با مراجعه به سینماىِ آن کشور، مى‏ توانید از مسائلِ مهمِ آن جامعه، مسائلى که مورد توجه جامعه است، سطح فرهنگى آن جامعه و… مطلع شوید.

با این رویکرد، در میان این همه فیلم هاى سینمایى، در میان این همه سکانس ها و صحنه‏ هایى که ما در آئینه سینما از زندگىِ جامعه مى‏ بینیم، جاى خالى سکانسها و صحنه‏ هاى نماز خالى است. کمى فکر کنید، این طور نیست؟

انگار کسى در فیلم هاى سینمایى، نماز نمى‏ خواند. انگار مهم نیست که کسى نماز بخواند. شاید گفته شود که نماز خواندن، ارتباطى با فیلم‏ها ندارد. اما غذا خوردن در فیلمها هست، خریدن کردن، لباس پوشیدن، حتى جدیدا به حمام و دستشویى رفتن، در باغچه منزل کار کردن، خصوصا با توجه به ریتمِ کند و کشدارِ فیلمهاى ما که اگر کسى بخواهد اتوموبیلش را پارک کند، ابتدا پیاده مى‏شود، درها را کنترل مى‏کند، دزدگیر را مى‏زند، دوباره بر مى‏گردد، چند بار دیگر دزدگیر را مى‏زند تا مطمئن شود، در میانِ این همه سکانسها و صحنه هایى که هیچ ارتباطى با فیلمهاى ما ندارند، باز هم جاى نماز خالى است.

اما چرا این طور است؟

اصلاً ماجرا این نیست که از فردا یک بخشنامه به همه تهیه کنندگان داده شود که الزاما باید سکانسهاى نماز در فیلمها وجود داشته باشد. نه، ماجرا این نیست.

سینما آئینه جامعه ماست. چون در جامعه ما، متأسفانه نماز یکى از برنامه‏هاى اصلى و همیشگى زندگى نیست، طبیعتا نقشى هم در فیلمهاىِ سینمایى و حتى سریالهاى تلویزیونى ندارد. چرا باید از نماز ببینیم، وقتى در جامعه خودمان آن را به آشکارى نمى‏بینیم؟ سرى به مساجد، ایستگاههاى بین راهِ قطار و اتوبوس و نمازخانه‏ها و حتى پارکها بزنید تا متوجه شوید. سرى به بازارها و مغازه‏ها و بوتیک‏ها و پاساژها در هنگام اذان بزنید، تا متوجه شوید که ماجرا از چه قرار است.

جاى خالى نماز، بیشتر در زندگى ما حس مى‏شود…

منبع : روات حدیث