حرف هایی که نباید گفت
نباید گفت که:
در غدیر،
آن فرستاده ی الله
برای امت خویش
پاره پاره بودن و پراکندگی و از هم گسیختگی را نخواست.
نباید گفت:
دیگران،
برای اسلام، نقشه ی نابودی کشیده بودند.
سکوت باید کرد لحظه ای که می بینیم:
تنهایی امیر را
و همهمه ی سقیفه را.
باید چشم پوشید،
از زخم صورت بنت رسول،
از محسن نیامده،
از پهلوی در هم شکسته،
از بازوان کبود…
نباید اشاره ای به فرو ریختن رکن خانه ی علی (ع) کرد؛
و به یتیمی حسنین.
دهان را نباید گشود به لفظ «شهادت»!
و نباید گفت: منتقم محسن در راه است.
چرا که جهان،
علیه اسلام است.
اماّ
بگذار بگویم:
مگر برای خاک بی زائر بقیع چه کرده ایم که
آرزو کنیم
مزار حبیبه ی رسول (ص) پیدا باشد…
پ.میعاد
منبع : مستور
