حضرت مهدى (عج) در آينه كلام معصومين (عليهم السلام)

1 ـ رسول اللّه (صلى الله عليه وآله وسلم):

(لا تقوم الساعة حتى يقوم القائم الحق منّا وذلك حين يأذن اللّه عزّ وجلّ له ومن تبعه نجا ومن تخلّف عنه هلك. اللّه اللّه عباد اللّه فأتوه ولو على الثلج فانّه خليفة اللّه عزّ وجلّ وخليفتى).(27)

(روز قيامت فرا نمى رسد مگر آنكه از بين ما (قائم حقيقى) قيام نمايد. وآن قيام، زمانى خواهد بود كه خداى عزّ وجلّ او را اجازه فرمايد. هركس پيرو او باشد نجات مى يابد وهركه از فرمانش تخلّف ورزد، هلاك مى شود. اى بندگان خدا ! خدا را، خدا را; بر شما باد كه به نزدش آييد اگرچه بر روى يخ وبرف راه رويد. زيرا او خليفه خداى عزّ وجلّ وجانشين من است).

2 ـ امير المؤمنين على (عليه السلام):

قال للحسين (عليه السلام): (التاسع من ولدك يا حسين! هو القائم بالحق، المظهر للدين، الباسط للعدل)، قال الحسين (عليه السلام) فقلت: يا امير المؤمنين وإنّ ذلك لكائن؟ فقال (عليه السلام): (اى والذى بعث محمداً بالنبوة واصطفاه على جميع البريّه ولكن بعد غيبة وحيرة لاتثبت فيها على دينه اِلاّ المخلصون المباشرون لروح اليقين الذين أخذ اللّه ميثاقهم بولايتنا وكتب فى قلوبهم الايمان وايّدهم بروح منه).(28)

(به حسين (عليه السلام) فرمود: نهمين فرزند تو اى حسين! قيام كننده به حق وآشكار سازنده دين وگستراننده عدالت است.

امام حسين (عليه السلام) گويد: پرسيدم: يا امير المؤمنين! آيا حتماً چنين خواهد شد؟

فرمود: آرى! قسم به كسى كه حضرت محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) را به پيامبرى بر انگيخت واو را بر تمام خلايق برگزيد، چنين خواهد شد، امّا بعد از غيبت وحيرتى كه در آن كسى ثابت قدم بر دين نمى ماند مگر مخلصين ودارندگان روح يقين آنان كه خداوند نسبت به ولايت ما از آنان پيمان گرفته وايمان را بر صفحه دل شان نگاشته وبا روحى از جانب خود تأييد فرموده است).

3 ـ حضرت زهرا (عليها السلام):

(قال لى رسول اللّه (صلى الله عليه وآله وسلم) أبشرى يا فاطمة، المهدىّ منك).(29)

(رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) به من فرمودند: اى فاطمه! ترا بشارت باد به اينكه حضرت (مهدى (عليه السلام)) از نسل توست).

4 ـ امام حسن مجتبى (عليه السلام) فرمود:

(ما منّا احدٌ اِلاّ ويقع فى عنقه بيعة لطاغية زمانه اِلاّ القائم الّذى يصلّى روح اللّه عيسى بن مريم خلفه فان اللّه عزّ وجلّ يخفى ولادته ويُغيّب شخصه لئلاّ يكون لأحد فى عنقه بيعة).(30)

(هيچ يك از ما اهلبيت نيست مگر آنكه بيعتى از طاغوت زمانش را اجباراً بر عهده دارد. مگر حضرت (قائم) كه عيسى بن مريم، روح اللّه پشت سر او نماز مى گذارد.

خداوند ولادت او را مخفى مى دارد وشخص او را از ديدگان، غايب مى گرداند، تا بيعت هيچ كس را بر گردن نداشته باشد).

5 ـ امام حسين (عليه السلام):

(منّا اثنا عشر مهديّاً اوّلهم امير المؤمنين على بن ابيطالب (عليه السلام) وآخرهم التاسع من ولدى وهو الامام القائم بالحق. يحيى اللّه به الأرض بعد موتها ويظهر به دين الحق على الدين كلّه ولو كره المشركون).(31)

(دوازده هدايت شده هدايتگر از بين ما هستند، اولين آنان امير المؤمنين على بن ابيطالب (عليه السلام) وآخرين آنان، نهمين فرزند من است كه پيشواى قيام كننده به حق خواهد بود، خداوند به وسيله او زمين را پس از موات شدنش زنده مى كند وبه دست او دين حق را بر تمامى اديان پيروز مى سازد، اگرچه مشركان را ناخوشايند باشد).

6 ـ امام زين العابدين (عليه السلام):

(إن للقائم منّا غيبتين، احداهما أطول من الأخرى… فيطول أمرها حتى يرجع عن هذا الامر اكثر من يقول به، فلايثبت عليه اِلاّ من قوى يقينه وصحّت معرفته ولم يجد فى نفسه حرجاً ممّا قضينا وسلّم لنا اهل البيت).(32)

(براى قائم ما دو غيبت هست. يكى از آن دو طولانى تر از ديگرى است… وآن قدر طول خواهد كشيد كه اكثر معتقدين به ولايت، از او دست خواهند كشيد. در آن زمان كسى بر امامت وولايت او ثابت قدم واستوار نمى ماند مگر آن كه ايمانش قوى، وشناختش درست باشد ودر نفس خويش نسبت به حكم وقضاوت ما هيچ گرفتگى وكراهتى احساس نكند وتسليم ما اهلبيت باشد).

7 ـ امام باقر (عليه السلام):

راوى گويد از امام (عليه السلام) در باره آيه شريفه (فلا أقسم بالخنّس الجوار الكنّس) (تكوير: 15 و16) سئوال كردم. فرمود: (هذا مولود فى آخر الزمان. هو المهدى من هذه العترة. تكون له حيرة وغيبة، يضلّ فيها اقوام ويهتدى فيها أقوام. فياطوبى لك إن أدركته ويا طوبى لمن أدركه).(1)

(مراد اين آيه، مولودى در آخر الزمان است كه همان مهدى از اين خاندان است. او را حيرت وغيبتى هست كه در آن گروههايى گمراه شوند وگروههايى ديگر هدايت پذيرند. خوشا به حال تو اگر او را درك كنى وخوشا به حال هر كسى كه او را درك كند).

8 ـ امام صادق (عليه السلام):

(إنّ لصاحب هذا الامر غيبة، فليتّق اللّه عبد وليتمسّك بدينه).(2)

(همانا براى صاحب اين امر غيبتى هست، پس بنده خدا در آن دوران بايد تقواى الهى پيشه كند وبه دينش چنگ زند).

9 ـ امام كاظم (عليه السلام):

(صاحب هذا الامر، هو الطريد الوحيد الغريب الغائب عن أهله الموتور بأبيه).(3)

(صاحب اين امر ـ حضرت مهدى (عليه السلام) ـ رانده شده، تنها، غريب، غائب ودور از اهل وخونخواه پدر خويش مى باشد).

10 ـ امام رضا (عليه السلام):

(… وبعد الحسن ابنه الحجّة القائم المنتظر فى غيبته، المطاع فى ظهوره، لو لم يبق من الدنيا اِلاّ يوم واحد لطوّل اللّه ذلك اليوم حتى يخرج فيملأها عدلا كما ملئت جوراً).(4)

(وبعد از امام حسن عسكرى (عليه السلام) فرزندش حضرت حجّت قائم، امام خواهد بود آن كس كه در دوران غيبتش مورد انتظار، ودر زمان ظهورش مورد اطاعت مؤمنان است. اگر از عمر دنيا جز يك روز باقى نمانده باشد خدا همان روز را چنان طولانى كند كه قيام فرمايد وزمين را از عدالت پر كند چنانكه از ستم پر شده باشد).

11 ـ امام جواد (عليه السلام):

در باره اينكه چرا حضرت مهدى (عليه السلام) (منتظَر) ناميده مى شود فرمود:

(إن له غيبة يكثر ايامها ويطول امدها فينتظر خروجه المخلصون وينكره المرتابون ويستهزئ به الجاحدون ويكذَّب فيها الوقاتون ويهلك فيها المستعجلون وينجو فيها المسلّمون).(5)

(او را غيبتى هست كه زمانش زياد است وپايانش به طول مى انجامد. پس مخلصين چشم انتظار قيام او مى مانند وشك كنندگان به انكار او بر مى خيزند ومنكرين به استهزاى او مى پردازند وتعيين كنندگان وقت ظهور مورد تكذيب قرار مى گيرند وعجله كنندگان در آن هلاك مى شوند وتسليم شدگان نجات مى يابند).

12 ـ امام على النقى (عليه السلام):

(اذا غاب صاحبكم عن دار الظالمين، فتوقّعوا الفرج).(6)

(زمانى كه صاحب وامام شما از ديار ستمگران غايب گشت، چشم انتظار فرج باشيد).

13 ـ امام حسن عسكرى (عليه السلام):

(المنكر لولدى كمن اقرّ بجميع أنبياء اللّه ورسله ثم انكر نبوّة محمد رسول اللّه (صلى الله عليه وآله وسلم) والمنكر لرسول اللّه (صلى الله عليه وآله وسلم) كمن انكر جميع الانبياء لأن طاعة آخرنا كطاعة اوّلنا والمنكر لآخرنا كالمنكر لأوّلنا).(7)

(كسى كه فرزندم ـ مهدى (عليه السلام) ـ را انكار كند مانند كسى است كه تمام پيامبران ورسولان الهى را قبول داشته باشد، اما نبوت حضرت محمد رسول اللّه (صلى الله عليه وآله وسلم) را انكار كند. وانكار كننده رسول اللّه مانند كسى است كه همه انبياء را انكار نمايد. چون اطاعت آخرين امام ما به منزله اطاعت اولين امام است ومنكر آخرين امام ما به منزله منكر اولين امام است).

پی نوشت: