دعای حضرت فاطمه سلام الله علیها در روز نهم ربیع مستجاب شد

در جلد سی و یکم بحار الانوار مرحوم علامه ی مجلسی حدیثی از حضرت هادی (علیه السلام) نقل می کند که مضمون آن چنین است:

پدرم (حضرت جواد علیه السلام) فرمودند:«حذیفة بن الیمان روز نهم ربیع الاول بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) وارد شد. حضرت را دید که با امیر المؤمنین و حسنین (علیهم السلام) مشغول تناول غذا هستند.

پیامبر پیوسته متبسم به آنان نظر می اندازد و می فرماید: بخورید به برکت این روز! مثل چنین روزی خدای تعالی دشمن شما را به هلاکت می رساند، و دعای مادر شما مستجاب می شود!! مثل چنین روزی کسی که همانند فرعون (نسبت به موسی و بنی اسرائیل) به اهل بیت من ظلم کرده و حق آنان را غصب نموده، مفقود می شود. مثل جنین روزی….. »

حذیفه می گوید: به پیامبر عرض کردم: آیا در امت شما کسی هست که حرمت اهل بیت شما را زیر پا گذارد؟!

پیامبر فرمود: بله، ای حذیفه! شخصی از منافقین خود را بر امت رئیس می کند، و مردم را مجبور به اطاعت از خود می نماید، و لباس ذلت و خواری به تن می پوشد، مردم را از راه راست باز می دارد، (تفسیر و تأویل) کتاب خدا را تغییر می دهد، سنت و روش من را عوض می کند، فرزندانم را از ارث محروم می کند، اموال خدا را در غیر مکانش مصرف می کند، من و برادرم و وزیرم (امیر المؤمنین) را تکذیب می کند و دخترم را از حقش (فدک) محروم می نماید، پس او (فاطمه) بر علیه او (عمر) دعا می کند و خدای تعالی (اگرچه پس از چند سال) دعای او را مثل چنین روزی به اجابت می رساند…. [زمانی که عمر پس از ظلم های بسیار، قباله ی فدک را از حضرت فاطمه (سلام الله علیها) با خشونت و هتک حرمت گرفت و آن را پاره کرد، حضرت چنین دعا نمودند: آنچنانکه قبالۀ فدک را پاره کردی…. خدا شکمت را پاره کند. خدای تعالی هم به دست فیروز شکم او را پاره کرد. الحمدلله رب العالمین].

حذیفه می گوید: پس از شنیدن فرمایشات پیامبر هیچ شکی از کفر عمر در دل نداشتم تا اینکه زمانی نه طولانی گذشت، پیامبر را به شهادت رساندند، شر و کفر و نفاق به میان مردم بازگشت، مردم (بخاطر بی دینی رؤساء) از دین برگشتند، معنای قرآن و دین را عوض کردند، بیت نبوت را به آتش کشیدند، شهادت و قضاوت امیر المؤمنین (علیه السلام) را زیر پا گذاشتند، فاطمه (سلام الله علیها) دختر پیامبر را تکذیب کرده اما یهود و نصاری را تصدیق نمودند،بر منبر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)  به ناحق تکیه زدند، بر امیر المؤمنین (علیه السلام) بهتان و افترا بسته و برای قتلش نقشه ها می کشیدند، سیلی به صورت فاطمه زدند و فدکش را مصادره کردند…. آنگاه خدای تعالی دعای فاطمه (سلام الله علیها) را مستجاب نمود و عمر (بدست فیروز) به هلاکت رسید.

(حذیفه ادامه می دهد) پس از قتل او (عمر) بر امیر المؤمنین (علیه السلام) وارد شدم تا این شادی را به او تبریک و تهنیت بگویم.. امیر المؤمنین فرمودند: ای حذیفه! آیا بیاد داری روزی را که بر پیامبر (صلی اله علیه و آله) وارد شدی، من و دو فرزندم با رسول خدا هم خوراک بودیم؟ عرض کردم: بله، ای برادر رسول خدا.. حضرت فرمود: به خدا سوگند، این همان روزی است که خدای تعالی چشمان اهل بیت پیامبر را روشن نمود. من برای امروز ( نهم ربیع الاول، عید الزهرا) هفتاد و دو اسم می شناسم!! حذیفه می گوید: به حضرت عرض کردم: ای امیر المؤمنین! آن نام ها را برایم بازگو تا بشنوم.

حضرت فرمود:

« روز استراحت، روز از بین رفتن غمها، روز ریختن گناهان، روز برکت، روز عافیت، روز گرفته شدن انتقام، روز بزرگترین اعیاد الهی، روز غدیر دوم، روز استجابت دعا، روز ندامت ظالم، روز قبولی اعمال شیعه، روز سرور شیعه، روز در آوردن لباس سیاه [اشاره به دو ماه محرم و صفر و هشت روز از ربیع الاول که ایام محسنیه و شهادت حضرت عسکری (علیه السلام) است که شیعیان و محبین این ایام را عزادار و مشکی پوش هستند]، روز هلاک منافق (عمر)، روز سرور اهل بیت، روز روشن شدن بدعت های گذاشته شده، روز دیدارها، روز عبادت، روز موعظه و پند پذیری، روز ……. »

حذیفه می گوید: از نزد امیر المؤمنین (علیه السلام) برخاستم و با خود می اندیشیدم: اگر هیچ پاداشی و اجری در نامه ی عمل من نباشد مگر فضیلت این روز، همانا این برای من کافی است…..

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:« شیعیان ما از باقیمانده ی گل ما آفریده شده اند، خوشحال و مسرور از شادی و سرور ما هستند و غمگین و اندوهناک از حزن و اندوه ما.»