پرسش: آيا ابوطالب مؤمن بوده است؟ به چه دليل؟!
پاسخ:
1. اصبغ ابن نباته که از روات مورد وثوق اهل سنت است از اميرالمؤمنين نقل مي کند:
به خدا قسم پدرم ابوطالب و جدم عبدالمطلب و هاشم و عبد مناف هرگز بت را عبادت نکردند.
2. خطبه عقد پيامبر و حضرت خديجه را که حضرت ابوطالب انشاء کرد، حکايت بر اعتقاد به توحيد و نبوت ابراهيم و اسماعيل دارد «الحمد لله الذي جعلنا من ذرية ابراهيم…»
3. سليمان بلخي حنفي در ينابيع الموده از موفق بن احمد خوارزمي از محمد بن کعب روايت کرده که ابوطالب به فرزندش علي(عليه السلام) دستور داد همواره پشتيبان و کمک و ياري دهنده «پيامبر» باش. در نتيجه، اولا اقرار به پيامبري پيامبر کرده است. ثانياً به فرزندش دستور داده از پيامبر پشتيباني کند.
4. جريان دفاع از پيامبر در شعب: اگر کسي به پيامبر ايمان نداشته باشد، اين چنين تا پاي جان از پيامبر دفاع مي کند. مگر بقيه عموهاي پيامبر چنين دفاعي از پيامبر داشتند؟! هيچ کس به اندازه ابوطالب از پيامبر دفاع نکرد.
5. به فرزندش جعفر طيار دستور داد به او ايمان بياور، پشت سر پيامبر نماز بگزار. جعفر هم ايمان آورد و نماز گزارد و اين اشعار را ابوطالب سرود که دليل بر ايمان
اوست:

إن علياً و جعفراً ثقتي
عند ملم الزمان و النوب

لا تخذلا و انصرا ابن عمّکما
أخي لأمّي من بينهم و أبي

و الله لا أخذل النّبي و لا
يخذله من بني ذو حسب

علي و جعفر مورد وثوق من هستند، در روزهاي سخت و گرفتاري ها پشتيبان من هستند، وانگذاريد پسر عم خود را ياري نماييد، پسر برادر پدر و مادري من، به خدا دست از ياري پيامبر بر نمي دارم، پيامبري که داراي حسب و نسب است.
در اين اشعار: 1. دوبار اقرار به پيامبري پيامبر نموده، 2. بهترين فرزندانش را به پشتيباني او واداشته، 3. اعلام پشتيباني شديد از پيامبر نموده، 4. اقرار به توحيد هم در قسم اوست به بت ها قسم نخورده است؛ ديوان ابوطالب پر از اشعار توحيدي است.
6. پيامبر بعد از وفات او گريه شديدي کرد و به اميرالمؤمنين علي(عليه السلام) دستور داد او را چون بقيه مؤمنين کفن و دفن کنند و مدتي از خانه بيرون نمي آمد و براي او استغفار مي کرد. اگر مشرک بود پيامبر با (إِنَّ اللهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَکَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ)[1]  براي او استغفار مي کرد؟![2] .
7. براي دفاع از پيامبر ايمان خود را ظاهر نکرد تا بتواند در ميان مشرکين از پيامبر دفاع کند و لذا تا وفات کرد خداوند به پيامبر دستور داد که از مکه خارج شو که ديگر ابي طالب نيست که از تو دفاع کند و او هجرت کرد.