راه و چاه بزرگداشت محرم

پارچه ی مشکی بردار و عزاخانه ی دلت را تا آنجا که جا دارد، سیاه پوش کن.
رخت عزا بر تن کن و بگذار اندوه دلت، رخ بتاباند.
تکیه ای علم کن و کتیبه هایی برای عزا بر در و دیوارش بکوب.

زیر لب شعر محتشم بخوان.
لذت های زندگی را کنار بگذار و خور و خواب را کم کن.

عاشورا بخوان و بگو بابی انت و امی، پدر و مادرم به فدایت؛ اما این بار عمیق تر از هر زمان دیگری به گفته ات فکر کن، پای عمل که برسی حاضری جان عزیزترین کسانت را در راه او تقدیم کنی؟ جان خودت را چه طور؟

خداوند خودش می فرماید: بگو اگر پدران و پسران خود را بيش از خدا و رسولش و جهاد در راه او دوست داريد، منتظر باشيد تا خداوند مطلب مورد نظر خود را انجام داده (و شما پشيمان و زيانكار شويد).

اگر این روزها در جرگه دوستان محزون آل محمد(ص) هستی، این را بدان که برای حسین(ع) کارهای دیگری هم هست که باید انجام داد:
1.     این روزها بايد مقدارى از لذائذ زندگى را كه از خوردن و نوشيدن و حتى خوابيدن و گفتن بدست مى آيد ترك کنی و مانند كسى باشی كه پدر يا فرزند خود را از دست داده است.

2.      دعاى اول ماه را بخوان تا حاجاتت برآورده شود ودور از هر آفت دینی و دنیایی در نهایت سلامتى باشی.

3.     در دهه اول ، هر روز امام حسين (عليه السلام ) را با زيارت عاشورا زيارت نمايی و مراسم عزا بر پا کنی و یا اگر نمی توانی در سایر مراسم های عزا شرکت کنی.

4.     روز سوم را روزه بگیر، در روايت آمده است : حضرت يوسف (عليه السلام ) در اين روز از چاه خارج شد. و اگر كسى اين روز را روزه بگيرد، خداوند مشكل او را برطرف نموده و سختيها را بر او آسان مى نمايد.

5.     در روایت آمده است: : مستحب است تمام ماه را روزه بگيرید. و در مورد روزه روز تاسوعا و عاشورا روايت مخصوص داريم اما احتياط اين است كه روز عاشورا را روزه نگيرد ولى از خوردن و آشاميدن تا عصر خوددارى نمايد و آنگاه چيزى بخورد يا بياشامد بجهت اين كه امام حسين (عليه السلام ) و ياران حضرت در عصر از غصه هاى اين دنياى پست رهايى يافتند و در هنگام عصر سعادتمند شده و به مطلوب خود كه عبارت بود از ديدار خداوند بزرگ ، رسيدند. و شايد بهمين جهت است كه دوستان عزادار آن حضرت (عليه السلام ) در عصر اين روز غم و غصه آنها كاهش پيدا كرده و از بين مى رود.

6.     بايد در روز تاسوعا، عاشورا و شب يازدهم نان خالى بخوری و در روز عاشورا، تا عصر خوردن ، آشاميدن و حتى سخن گفتن – مگر آن كه لازم باشد – و ديدار با برادران دينى را ترك كنی و آن روز را روز گريه و اندوه خود قرار دهی.

7.     همدردی و مواسات با امام حسین(ع) که برای دوری از هلاکت پیروانش و برای رهایی آنان از تشنگی در قیامت و نوشیدن از ظرفی که با مشک مهر شده، خود و عزیزانش را فدا کرد.

از سر صدق و با نهایت خلوص بگو: ای كاش، بجاى تو تمام اين بلاها بر سر من آمده و فداى تو مى شدم! كاش خويشان و فرزندان من بجاى خويشان و فرزندان تو كشته و اسير مى شدند! كاش تير حرمله – كه لعنت خدا بر او باد – سر شيرخوار مرا مى بريد! كاش فرزندم ، على بجاى فرزند تو قطعه قطعه مى شد! كاش جگر من از شدت تشنگى تكه تكه مى شد! كاش از شدت تشنگى دنيا بر چشمم تيره و تار مى شد! كاش من درد اين جراحتها را تحمل مى نمودم ! كاش آن تير به گلوى من مى نشست ! و جان مرا مى گرفت ! كاش خانواده و خواهران و دختران من در ذلت اسارت افتاده و آنها را مانند كنيزان در شهرها گردانده ولى خويشان تو در خوارى و ذلت نمى افتادند! كاش وارد آتش شده و شكنجه مى شدم ولى اين مصيبتها به شما وارد نمى شد.

اگر اين سخنان را صادقانه بگويى، تو را پذيرفته و بخاطر دوستی راستين با بزرگوارترين سادات تو را در جايگاه راستگويان با آنان همنشين مى گرداند. ولى جدا از فريبكارى با اين سخنان بپرهيز زيرا ممكن است وقتى مى گويى: حاضرم اين بلاها را بجاى امام (عليه السلام ) تحمل نمايم، اما به راستی توان یک صدم آن را هم نداری و در اين صورت بجاى اين كه به جايگاه صدق و درجه صديقين برسى به ذلت دروغ و پايينترين درجات منافقين مى رسى. پس فقط بگو: كاش با تو بوده، در مقابل تو كشته شده و به سعادت بزرگى مى رسيدم.

8.     شب عاشورا تا صبح پيش قبر امام حسين (ع) بمان. شيخ صدوق و شيخ طوسى از معصوم (عليه السلام ) روايت نموده اند كه: كسى كه در شب عاشورا، امام حسين (عليه السلام ) را زيارت نمايد و تا صبح در كنار قبر او بماند، خداوند در روز قيامت او را برمى انگيزد در حاليكه آغشته بخون امام حسين(ع) بوده يا خداوند را در روز قيامت ديدار مى كند در حاليكه آغشته بخون خود مى باشد.

و در آخر روز عاشورا زيارت تسليت را بخوان و روز عاشورا را با توسلى كامل به حمايت كننده و پناه آن روز كه  معصومين (ع) مى باشند به پایان برسان و در توسل، اصلاح حال و پذيرش ‍ عزادارى را بخواه و از كوتاهى خود معذرت بخواه.

منبع: المراقبات، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، باب مراقبات ماه محرم
بازنویسی اریحا