در حالی که سوزاندن قرآن توسط دو نظامی آمریکایی در افغانستان، خشم و اعتراضات گسترده مردم مسلمان این کشور و دیگر کشورها را به دنبال داشت، رسانه ها و نهادهای مسوول ایرانی از این موضوع به راحتی گذاشتند و بر خلاف موضوع پاره شدن یک عکس امام در سال 88 که انواع بیانیه ها و راهپیمایی ها در آن مقطع را در پی داشت، ظاهرا غیر از یکی دو نهاد، حتی جایی به صدور بیانیه در این زمینه هم نپرداخت.

یک بار دیگر قرآن سوزانده شد . یک بار دیگر صداهای اعتراض ها بلند شد ، یک بار دیگر به رغم اینکه عاملان خطارکار این اقدام عذرخواهی کرده و مدعی شدند سهوا مرتکب این رفتار شده اند ، باز خشم مسلمانان فروننشست و اعتراضها تا روز چهارشنبه 7 کشته برجای گذاشته است و خلاصه آنکه یک بار دیگر گروههای مذهبی و کشورهای مسلمان متعددی نسبت به این واقعه واکنش نشان داده و آن را محکوم کرده اند . در این میان اما یک اتفاق غیرمنتظره رخ داده و آن سکوت ایران و نهادها و امت حزب الله ایران در مقایسه با سایر کشورهای مسلمان منطقه در مقابل قرآن سوزی است که در توسط نظامیان آمریکایی در افغانستان رخ داده است .

در واقع رسانه ها و نهادهای مسوول ایرانی از این موضوع به راحتی گذاشتند و بر خلاف موضوع پاره شدن یک عکس امام در سال 88 که انواع بیانیه ها و راهپیمایی ها در آن مقطع را در پی داشت، ظاهرا غیر از یکی دو نهاد، حتی جایی به صدور بیانیه در این زمینه هم نپرداخت.

از سه شنبه هفته گذشته پس از توهین نظامیان امریکایی به کتابهای مقدس و آتش زدن قرآن در پایگاه بگرام ، در ابتدا صدها افغان دست به اعتراض زدند . هرچند فرمانده این پایگاه برای آرام کردن معترضین عذرخواهی کرد اما این نتوانست آتش مسلمانان افغان را فرو نشاند و فردا و روزهای بعد نیز تظاهرات با حجم گسترده تری ادامه یافت و به شهرهای دیگر افغانستان هم کشیده شد . حتی نمایندگان مجلس این کشور هم خشمگینانه واکنش نشان دادند و با نشان دادن قرآن های نیمه سوخته در پادگان بگرام ، از روحانیون خواستند تا حکم جهاد صادر کنند.

وزیر دفاع ایالات متحده نیز که به شدت نگران گسترش خشم جهان اسلام علیه نیروهای اشغالگر آمریکایی در افغانستان بود ، سوزاندن قرآن و دیگر کتاب‌های مذهبی در پایگاه نظامی بگرام را به شدت محکوم کرد.

تکاپوی کاخ سفید از این هم فراتر رفت و حتی باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا نیز در نامه ای به حامد کرزی از بروز این موضوع عذرخواهی کرد . با وجود این مردم افغانستان آرام نشده و به اعتراضات خود ادامه دادند . دیروز نیز این تجمعات در ولایت هرات برگزار شد و تعداد کشته شدگان افغانستانی از 10 نفر عبور کرد و دهها نفر دیگر مجروح شده اند . منابع خبری غربی عامل این جنایت را پلیس و نیروهای امنیتی افغانستان معرفی کرده اند اما شبکه تلویزیونی الجزیره گزارش داده این افراد توسط نیروهای آمریکایی کشته شده اند.

در چنین شرایطی واکنش‌های جهانی به اهانت به کتب مقدس تداوم یافت و جالب آنکه سازمان ملل نیز به دنبال آتش زدن قرآن ، آن را محکوم کرد . حزب الله لبنان نیز با صدور بیانیه‌ای سرکوب و کشتار تظاهرکنندگان افغانی را که خشم خود را نسبت به اقدام موهن نیروهای آمریکایی در سوزاندن قرآن نشان دادند، محکوم کرد.

اما گویی مجموعه این خبرها و وقایع به گوش همسایه غربی افغانستان یعنی ایران نرسیده که هنوز که هنوز است، هیچ نهادهای متولی دین در این باره سخن نگفته است. فقط سخنگوی وزارت خارجه کشورمان این اقدام را محکوم کرد . جالب آنکه حتی صدا و سیما نیز آن گونه که باید به این مساله نپرداخته است . از معدود واکنشهایی که در ایران دیده شد بیانیه ای بود که مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی صادر کرد و در آن با تاکید بر اینکه این بخشی از روند اسلام ستیزی غرب است که توسط آمریکا و صهیونیستها پیگیری می شود ، خاطرنشان کرد :« اسلام دین آزادی و معنویت انسان و قرآن کتاب رحمت و حکمت و عدالت است و تمام کینه‌توزان نسبت به اسلام باید بدانند که هرگز نمی‌توانند با حربه ‌های خود نور الهی را خاموش کنند ».
برای این سکوت و عدم واکنش کافی نهادهای متولی در ایران به آنچه در افغانستان رخ داد ، چند فرض می توان مطرح کرد ! یکی آنکه قرآن سوزی توسط امریکایی ها در افغانستان اتفاق مهمی برای ایران محسوب نمی شود ! وگرنه چطور می شود که متوجه این اهانت نشده باشند . آن هم وقتی که هنوز این ماجرا ادامه دارد و بخاطر تداوم اعتراضات تمام نشده است .

شاید هم از نظر آقایان متولی این امور در کشور ، جنس این قرآن سوزی با قرآن سوزی های قبلی تفاوت دارد که ترجیح داده اند سکوت کنند و از امت حزب الله ایران نخواهند که بعد از نماز جمعه دیروز ، راهپیمایی برگزار کنند !
البته دلایل دیگری هم بخاطر عدم پوشش قوی رسانه ای اهانت مذکور توسط ایران می توان مطرح کرد و آن اینکه برخی گروه های پر سروصدا در کشور دغدغه دین ندارند و هر از گاهی هر وقت که لازم شد بنابراقتضائات سیاسی، دغدغه دین و انقلاب پیدا می کنند و البته هرچه منافع سیاسی آن بیشتر باشد، فریاد و تظاهرات لازم تر!
شاید هم این دغدغه را دارند، منتها چون به امورات مهم تری مثل انتخابات سرگرم هستند ، فرصت نمی کنند نگاهی به تحولاتی بیندازند که چند صد کیلومتر آن طرف تر از مرزهای شرقی در حال رخ دادن است .

منبع:انتخاب