پرسش: شيعيان به چند دسته تقسيم مي شوند و کداميک از آنان بر حق مي باشند؟
پاسخ: شيعيان واقعي که همان بندگان مطيع خدا و پيروان خاندان رسالت مي باشند، بيش از يک گروه نيستند. شيعيان، دوازده امامي هستند که امام اول آن ها علي ابن ابي طالب(عليه السلام)است و فرزندانش حسن و حسين… تا حضرت حجت مهدي صاحب الزمان (عج) ـ که هم اينک از ديده ها پنهان است، امامان بعدي آن ها مي باشند. در طول تاريخ گروه هاي منحرف ديگري به نام تشيع و شيعه ظهور نموده اند که غير از مذهب شيعه دوازده امامي که از طرف پيامبر و اميرالمؤمنين علي(عليه السلام) منصوص است، سه دسته ديگر خود را پيرو اميرالمومنين علي(عليه السلام) مي دانند، (فرقه هاي ديگري هم بوده اند که منقرض شده اند). اين سه دسته عبارتند از:
1. زيديه؛ که خود را پيرو زيد بن علي بن الحسين(عليه السلام) مي دانند و مبادي اعتقادي آن ها با مذهب اثني عشري از هر نظر متفاوت است و در يمن و اطراف آن حضور دارند. البته خود زيد بن علي بن الحسين تابع برادر بزرگترش امام محمد باقر(عليه السلام) بود و هيچگونه ادعايي نداشته است.
2. اسماعيليه؛ که خود را پيرو اسماعيل فرزند امام صادق(عليه السلام) مي دانند (و در گذشته حکومت فاطميان را در مصر داشته اند و دانشگاه الازهر بنام جامعة الزهرا را تأسيس کرده اند که با رفتن آن ها تغيير نام گرفته) و اکنون در ايران و مصر حضور دارند. اسماعيل در زمان حيات امام صادق(عليه السلام) فوت کرد و خود حضرت ايشان را تشييع و بخاک سپرد و در چند محل از حاضرين در مرگ وي استشهاد کرد.
3. رفَضَه و غلاة؛ که در مورد اميرالمؤمنين(عليه السلام) غلو تا حد الاهيت مي کنند که آن ها جزو دسته بندي شيعيان به حساب نمي آيند و همانطور که گذشت شيعيان آن ها را کافر مي دانند و اميرالمؤمنين از آن ها برائت جسته اند.
در مقابل اين سه گروه، فرقه ديگري وجود دارد که شيعه اماميه اثني عشري
(دوازده امامي) نام دارند و شيعه واقعي هستند. اين گروه معتقد به ذات واجب الوجود حضرت احديت ـ جل و علا ـ مي باشند که احد و واحد است، نظير و شبيه و عديل ندارد، نه جسم است و نه صورت، نه عرض است و نه جوهر و از جميع صفات امکانيه مبرا است. او را خالق اعراض و جواهر مي دانند و شريکي در خلق موجودات و در افاضه فيوضات براي او قائل نيستند.
چون ذات واجب الوجودش هرگز قابل رؤيت نيست و از طرفي نيز خلق محتاج راهنمايي و هدايت اوست، لذا فرستادگان و رسولاني را از جنس بشر برگزيده، و آنان را با دلاليل، براهين، معجزات، بيّنات و دستورهاي کافي، به اقتضاي احتياجات هر زمان، براي هدايت بشر فرستاده است. تعداد آن ها بسيار مي باشد؛ امّا تمامي آن ها تحت اوامر پنج پيغمبر اولو العزم يعني:
1. نوح شيخ الانبيا(عليه السلام)
2. ابراهيم خليل الرحمن(عليه السلام)
3. موسي کليم الله(عليه السلام)
4. عيسي روح الله(عليه السلام)
5. محمد مصطفي خاتم الانبيا(صلي الله عليه وآله)؛
هادي و راهنماي بشريت بودند. شيعه معتقد است که دين و شريعت محمد(صلي الله عليه وآله) تا قيامت باقي است. بنابراين «آنچه که محمد حلال نموده تا روز قيامت حلال و آنچه را حرام نموده تا روز قيامت حرام است و شريعت او تا روز قيامت مستمر و پا بر جا است»[1] .
طبق اعتقاد شيعيان واقعي، خداوند متعال براي جميع اعمال آدمي، سزا و جزايي معين فرموده که در بهشت و دوزخ به آن ها داده مي شود. به همين جهت معتقد به يوم الجزا است، يعني در آن روز تمام خلايق از ابتداي آفرينش تا آخرين نفر، دو باره زنده و به صحراي محشر آورده مي شوند و پس از رسيدگي و محاکمه، به سزا يا جزاي اعمال
خود مي رسند.
سند محکم و ثابت شيعيان، همين قرآن کريم است که از زمان رسول الله(صلي الله عليه وآله) تا کنون دست نخورده و تحريف نشده مي باشد و شيعيان عامل به دستورات آن هستند. شيعيان به همه احکام واجب مندرج در قرآن از قبيل نماز، روزه، زکاه، حج، جهاد و غيره معتقدند. همچنين از کليه معاصي و گناهان کبيره و صغيره نظير شراب، قمار، زنا، لواط، ربا، قتل نفس و ظلم و ستم و غير آن ها که در قرآن مجيد و اخبار اهل بيت منع شده است، بايد اجتناب نمايند.
از آنجايي که شيعيان بر اين عقيده اند که همانگونه که احکام و دستورات الهي آورنده اي دارد که حکيم متعال او را برگزيده و معرفي نموده است، بايد نگاهدارنده اي هم داشته باشد تا بعد از وفات آورنده (پيامبر خدا(صلي الله عليه وآله)) حافظ، حارس و نگهبان آن دين و شريعت باشد. همانگونه که خداوند اين آورنده و پيغمبر را به مردم معرفي نموده است، بايستي وصي خليفه و نگهدارنده دين را انتخاب و به وسيله آورنده دين (پيغمبر) به امت معرفي نمايد. چون تمامي انبيا، اوصيا و جانشينان خود را به امر خداي متعال معرفي نموده اند، خاتم الانبيا که افضل و اکمل همه آن ها مي باشد، براي جلوگيري از اختلاف و فساد در بين امتش آن ها را به حال خود رها ننموده و بر اساس همين سنت، اوصياي خود را به امر پروردگار معرفي نموده است. تعداد اين اوصيا که از جانب خداي متعال معرفي شده اند، دوازده نفر به شرح زير مي باشند:
1. اوّل آن ها سيد الاوصيا علي ابن ابي طالب(عليه السلام)؛
2. پس از او فرزندش حسن(عليه السلام)؛
3. سپس برادرش الحسين(عليه السلام)؛
4. سپس فرزندش علي زين العابدين(عليه السلام)؛
5. سپس فرزندش محمد باقر العلوم(عليه السلام)؛
6. سپس فرزندش جعفر الصادق(عليه السلام)؛
7. سپس فرزندش موسي الکاظم(عليه السلام)؛
8. سپس فرزندش علي الرضا(عليه السلام)؛
9. سپس فرزندش محمد التقي(عليه السلام)؛
10. سپس فرزندش علي النقي(عليه السلام)؛
11. سپس فرزندش حسن العسکري(عليه السلام)؛
12. سپس فرزندش محمد المهدي(عليه السلام) و هو حجّة القائم الذي غاب عن الانظار لا عن الأمصار ملأ الله الأرض به قسطاً و عدلاً کما ملئت ظلماً و جوراً.
بر اساس اعتقاد شيعيان، اين دوازده امام بر حق از جانب پروردگار و به وسيله پيامبر گرامي اسلام(صلي الله عليه وآله) معرفي شده اند که بنابر اخبار متواتر، امام دوازدهم آن ها غيبت اختيار نموده است. در حقيقت خداوند آن وجود مقدس را براي رفع ظلم و جور، و نيز نشر عدالت به عنوان ذخيره و مصلح کل قرار داده است.
اين اخبار در احاديث اهل سنت نيز موجود است.
منابع :
كتاب شهابي در شب
