كشته شدن مسور بن مخرمه در خانه خدا – سال 64 هجرى قمرى / 1 ربیع الاول
«مسور بن مخرمة بن نوفل» كه ازاصحاب خردسال رسول خدا صلی الله علیه و آله محسوب مى گرديد، تا زمان كشته شدن عثمان بن عفان، در مدينه مى زيست و آن گاه اين شهر مقدس را ترك و به مكه معظمه كوچ كرد.
رابطه وى با معاويه بن ابوسفيان بسيار گرم و صميمانه بود و از توجهات معاويه برخوردار مى گرديد و در ماجراى قيام “عبدالله بن زبير” در سال 64 قمرى، به اين قيام پيوست و در صدد پيروزى وى برآمد.
“حصين بن نمير” كه از سوى يزيد بن معاويه به مكه هجوم آورده و آن را از هر سو به محاصره خويش گرفته بود، با مقاومت سرسخت عبدالله بن زبير و لشكريانش روبرو شد. بدين جهت اين شهر مقدس را با منجنيق هاى بزرگ از بالاى “كوه ابوقيس”، سنگ باران كرد و حتى به “كعبه” نيز آسيب هاى جدى رسانيد.
مسور بن مخرمه كه به همراه تعداد زيادى از طرفداران عبدالله بن زبير به خانه خدا (كعبه) پناهنده شده بود، مورد اصابت يكى از آن سنگ هاى پرتاب شده قرار گرفت و به شدت زخمى و بيمار گرديد و پس از پنج روز درد و رنج، در اول ربيع الاول سال 64 قمرى وفات يافت.
عبدالله بن زبير، بدن وى را غسل داد و خود بر وى نماز خواند و در “حجون” دفنش نمود.(1)
پی نوشت
(1). الاستيعاب، ج 3، ص 1399، حديث 2405؛ اسدالغابة، ج 4، ص 175؛ البداية والنهايه، ج 8، ص 270.
