مصلح موعود در اديان هند
س: آيا در كتاب هاى هنديان و برهماييان، به مصلح آخرالزمان اشاره شده است؟
ج: بيش تر اديان معتقدند كه در پايان هر دوره اى از تاريخ، بشر از لحاظ معنوى و اخلاقى رو به انحطاط مى رود و چون طبعاً و فطرتاً در حال هبوط و دورى از مبدأ است و همانند احجار به سوى پايين حركت مى كند، نمى تواند به خودى خود به اين سير نزولى و انحطاط معنوى و اخلاقى خاتمه دهد; پس به ناچار روزى يك شخصيت معنوى بلندپايه كه از مبدأ وحى و الهام سرچشمه مى گيرد، ظهور خواهد كرد و جهان را از تاريكى جهل و غفلت و ظلم و ستم نجات خواهد داد. در اين مورد در تعاليم هر دينى به صورت رمز به حقايقى اشاره شده است كه با معتقدات آيين هاى ديگر، توافق و هماهنگى كامل دارد.[1]
آيين ها و اديان هندى نيز همانند ساير اديان، درباره ى ظهور مصلح موعود مطالب متنوع و متعددى دارند كه در كليات، با وعده ها و بشارت هاى ساير اديان مطابقت دارد; البته نبايد انتظار داشت كه همه ى اين آيين ها در جزئيات مسئله نيز با هم توافق داشته باشند. چون منظور آگاهى از بشارت ظهور مصلح آخرالزمان در اين آيين هاست. كه به چند مورد اشاره مى شود:
1. در كتاب «وشن جوك» آمده است:
سرانجام دنيا به كسى برمى گردد كه خدا را دوست دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او “فرخنده” و “خجسته” باشد.[2]
2. در كتاب «ديد» در مورد مصلح آخرالزمان آمده است:
پس از خرابى دنيا، در آخر زمان پادشاهى پيدا شود كه نامش منصور است و پيشواى خلايق تمام عالم را مى گيرد و به دين خود آورد و همه كس را، از مؤمن و كافر، بشناسد و هر چه از خدا خواهد برآيد.[3]
3. در كتاب «دداتك» نوشته شده است:
… دست حق در آيد و جانشين آخر «ممتاطا» ظهور كند و مشرق و مغرب عالم را بگيرد. همه جا و خلايق را هدايت كند.[4]
4. در كتاب زبدة المعارف و ذخيرة الالباب «پاتيكل» ـ كه از بزرگان هندوست ـ نقل شده كه
چون مدت روز تمام شد، دنياى كهنه، نو شود و زنده گردد و صاحب ملك تازه پيدا شود، از فرزندان دو پيشواى بزرگ جهان، يكى ناموس آخرالزمان و ديگرى صديق اكبر، يعنى وصى بزرگ تر كه «پشن» نام دارد و نام صاحب آن ملك تازه «راهنما» باشد به حق پادشاه شود و خليفه «رام»[5] باشد و حكم براند و او را معجزه بسيار باشد. هر كه پناه به او برد و دين پدران او اختيار كند، در نزد رام، سرخ روى باشد…[6]
5. در كتاب «باسك» نيز چنين آمده است:
دو دنيا تمام شود به پادشاه عادلى در آخرالزمان كه پيشواى فرشتگان و پريان و آدميان باشد و راستى حق با او باشد و آن چه در دريا و زمين و كوه ها پنهان باشد همه را به دست آورد و از آسمان ها و زمين آن چه باشد خبر مى دهد و از او بزرگ تر كسى به دنيا نيايد.[7]
در آيين بودا نيز دوره هاى متعددى وجود دارد; ولى «مسئله ى انتظار در اين آيين مطرح است و شخص مورد انتظار آنها، بوداى پنجم است.»[8]
پس آيين هاى مختلف هندى به ظهور مصلح و منجى در آخرالزمان اعتقاد دارند و هواداران خود را به آن بشارت داده اند كه مى توان اوصاف ذكر شده براى اين مصلح را در موارد زير خلاصه كرد:
1. در كتاب هاى آيين هاى هندى، مصلح موعود بعد از آن كه عالم پر از ظلم و فساد شد، آن را پر از عدل و داد خواهد كرد.
2. خداوند از او پشتيبانى و خواسته هايش را اجابت مى كند.
3. حكومت او عالم گير است و همه ى مردم را هدايت خواهد كرد.
4. تمام نعمت هاى زمين و آسمان را به دست خواهد آورد و در دوران او، همه از نعمت هاى فراوان الهى برخوردار خواهند بود.
5. از فرزندان دو پيشواى بزرگ جهان است كه اولى ناموس آخرالزمان و دومى صديق اكبر و وصى بزرگ تر ناموس آخرالزمان است.
6. معجزه هاى بسيار مى آورد.
7. نام او «فرخنده»، «خجسته»، «منصور» و… است.
بنابراين، با دقت در اوصاف مصلح موعود در آيين هاى هندى و بررسى احاديث شيعه و اهل سنت درباره ى امام مهدى (عج) متوجه خواهيم شد كه موعود اين دو، شباهت هاى بسيارى به هم ديگر دارند و حتى مى توان ادعا كرد كه مصلح مورد نظر آيين هاى هندى، همان مصلح موعود اسلام است; زيرا از ديدگاه اسلام نيز امام مهدى (عج) عالم را پر از عدل و داد خواهد كرد بعد از آن كه از ظلم و جور پر شده باشد.
آن حضرت(عج) به قدرت خداوند، همه ى مردم را هدايت مى نمايد و حكومت عدل خويش را بر عالم مى گستراند. وى از فرزندان پيامبر(صلى الله عليه وآله) و امام على(عليه السلام) است كه به هنگام ظهورش زمين و آسمان، خوان نعمت خود را خواهند گسترانيد و هر چه از خداوند بخواهد به او داده خواهد شد… .
[1]. محمدرضا حكيمى، خورشيد مغرب، ص 54.
[2]. ناصر مكارم شيرازى، انقلاب جهانى مهدى (عج)، ص 54.
[3]. محمد صادقى، بشارات عهدين، ص 245.
[4]. انقلاب جهانى مهدى (عج)، ص 55.
[5]. رام در لغت سانسكريتى، نام خداوند است.
[6]. بشارات عهدين، ص 246 ـ 247.
[7]. همان، ص 246.
[8]. خورشيد مغرب، ص 54.
منبع : بینش نو
بدون دیدگاه