مقصود از صيحه وفزع اسمانى در علايم ظهور چيست؟
اين دو علامت در روايات به عنوان علايم ظهور حضرت مهدى عليه السلام معرفى شده است. از امام باقر عليه السلام در حديثى نقل شده: (وانّ من علائم خروجه… صيحة من السماء فى شهر رمضان)؛(14) (وهمانا از علايم خروج مهدى… حدوث صيحه اى در ماه رمضان است).
از امام صادق عليه السلام در حديثى نقل شده: (… والفزعة فى شهر رمضان… هى اية تخرج الفتاة من خدرها، وتوقظ النائم وتفزع اليقظان)؛(15) (وفزعى در ماه رمضان حادث خواهد شد که زنان جوان را سراسيمه از پشت پرده ها بيرون مى اورد وانسان خواب را بيدار وبيدار را به فزع وا مى دارد).
امام زمان عليه السلام در توقيع خود به على بن محمّد سَمَرى فرمود: (… اگاه باش، هر کس قبل از خروج سفيانى وصيحه، ادعاى مشاهده کند او دروغگو وافترا زننده است).(16)
در اين روايات دو احتمال وجود دارد:
1 – اينکه مقصود از صيحه وفزع همان ندايى باشد که از جبرئيل بلند مى شود وهمه را به فزع مى اندازد.
2 – احتمال ديگر اين است که مقصود از ان دو عذاب دنيوى وجنگ هاى جهانى باشد که به توسط بشر قبل از ظهور حضرت مهدى عليه السلام تحقق مى يابد، مانند انفجارهاى اتمى در سرتاسر عالم در يک زمان، به اين نحو که اصل اين گونه انفجارها در اروپا وامريکا وروسيه وچين تحقق مى يابد به نحوى که همه را به جزع وفزع وا مى دارد، ولى مسلمين از ان در امانند وتنها صدايش به گوش انان مى رسد.
پی نوشت :
(13) سنن دارقطنى، ج 2، ص 51.
(14) کمال الدين، ص 328، ح 7.
(15) الغيبة، نعمانى، ص 252.
(16) احتجاج طبرسى، ج 2، ص 297.
موعود شناسى وپاسخ به شبهات
