نشانه های ظهور(7) / تعیین وقت ظهور
پیش از این گفتیم که نشانه های ظهور دو دسته اند، آنها که حتمی اند را توضیح مختصری دادیم و آنچیزهایی که باقی مانده است، غیر حتمی ها هستند.
نکته ای بسیار مهم در این بین وجود دارد که نباید ناگفته بماند.
بارها و بارها خوانده ایم و می دانیم که تعیین وقت برای ظهور، دروغ گویی است. تا به حال نشده از خودتان بپرسید اگر تعیین وقت دروغ گویی است، چگونه در احادیث آمده است که 15 روز پس از کشته شدن نفس زکیه، ظهور اتفاق می افتد و یا آمده است که حکومت سفیانی 9 ماه بیشتر به طول نمی انجامد و …؟!
برخی از علائم ظهور نشان دهنده ی این است که به طور کلی ظهور نزدیک شده است و اکنون در آخرالزمان به سر می بریم و برخی دیگر نشان دهنده ی این است که ظهور چقدر نزدیک است! به بیان دیگر از میان هزاران علائم ذکر شده برای ظهور حضرت مهدی (ع) تنها 5 نشانه است که بطور دقیق ظهور را مشخص می کند و از علائم حتمی است، این علائم شمارش معکوسی برای ظهور هستند؛ باقی این هزار نشانه غیرحتمی است و نشان می دهد که زمانه، به انتهای خویش نزدیک است!
با مثالی این بحث روشن تر می شود: فرض کنید در جاده ای رو به مقصد روشنی می روید. نشانه های راهنمایی زیادی سر راه شماست که روی برخی از آنها نوشته: «رستوران 110 متر»، «پمپ بنزین 2 کیلومتر»، «به راست بپیچید»، «جاده، دو طرفه است»! این نشانه ها نشان دهنده ی آن نیست که چقدر با مقصد خود فاصله دارید بلکه صرفاً علامتهایی است که راه را برای شما هموار تر می کند و رفتن در این جاده را کم خطرتر!
اما نشانه های دیگری نیز وجود دارند که مثلا نوشته: «تا مقصد 200 کیلومتر»! چنین علامتی شما را مطمئن می کند که فاصله تان تا مقصد چقدر است. (1)
از آنجایی که از بین 1000 علامتی که برای ظهور تعیین شده است تنها 5 نشانه، وقت ظهور را نشان می دهند، در باقی موارد تعیین وقت دروغگویی محسوب می شود و به هیچ وجه پسندیده نیست.
دانستن نشانه های غیرحتمی به ما کمک می کند که حق و باطل را بهتر بشناسیم و حوادث روزگار غافلگیرمان نکند.
علاوه بر آن نشانه های غیرحتمی، و اتفاق افتادن آنها را می توان از دو جنبه بررسی کرد. از طرفی وقتی علائم غیرحتمی اتفاق می افتد، دل ما امیدوار می شود که باقی نشانه ها که ظهور حضرت نیز در آنهاست، اتفاق خواهد افتاد. چنانچه تا به حال بسیاری از علائمی که ائمه (ع) آمدن آنها را پیش بینی کرده بودند، به وقوع پیوسته است. برخی از این علائم قرنهاست که اتفاق افتاده است (مثل سقوط بنی عباس) و برخی دارد اتفاق می افتد. برای مثال اگر در روایات ما آمده است که «در روابط، مرد به مرد بسنده می کند و زن به زن» (2) و ما در زمانه ی خود شاهد گسنرش هم جنس بازی هستیم، هر چند این روابط خاطرمان را مکدر می کند اما امیدوار می شویم که این، از نشانه های آخر الزمان و نزدیک شدن ظهور است.
از طرف دیگر با توجه به روایات متعدد، از انسانهای مومن انتظار می رود که با هر گونه ظلم و فساد مبارزه کنند و به وظایف خود عمل کنند تا هر چه بیشتر برای حکومت حضرت مهدی (عج) آماده شوند. هر چند ناپسند بودن برخی از علائم ظهور روشن است و تشخیص بطلان آن ها سخت نیست، اما برخی از آنها نیز تا برای ما معرفی نشوند حق و باطل بودنشان مشخص نیست. برای مثال از جنگها و اشخاص زیادی در روایات سخن به میان آمده است و در این روایات تکلیف شیعیان مشخص شده است. مثلاً در روایتی آمده است:
« وقتی از اختلاف شام بر سر آنچه میانشان است شنیدید از شام فرار کنید که کشتار و فتنه به جانش افتاده است.» راوی می پرسد به کجا فرار کنیم؟ فرمودند: «به مکه…» (3)
همانطور که مشاهده می کنید راهنمایان ما، چراغ های جاده ی غیبت را خاموش نگذاشته اند! تا ندانیم چیزی ناپسند است چگونه به مقابله با آن برخیزیم و چگونه بدون شناخت خیر به آن یاری برسانیم؟ وقتی ندانیم قدم بعد که برمی داریم در چاله می افتیم یا در مسیر صحیح، عاقلانه تر آن است که چراغی به دست بگیریم!
پی نوشت:
1.برگرفته از سخنرانی «علی کورانی» در همایش موعود با موضوع «علائم آخرالزمان»
2.کمال الدين ، ج 1 ،ص 331
3.بحارالانورا، ج 52، ص 271
پ.میعاد
