نماز چگونه نشاط را هدیه می‌کند
آرامش و نشاط خواسته و گم شده بسیاری از انسانهاست، از این رو آنها از فقدان آن دو در زندگی رنج می‌برند و هزینه‌های زیادی را برای یافتن آن صرف می‌کنند، یکی از عوامل از بین برنده آرامش و نشاط، وجود گناهانی است که انسان‌ها مرتکب شده‌اند، حال سوال این است آیا قرآن راهی برای زدودن گناهان بیان کرده است یا نه؟ مرکز تخصصی نماز این گونه پاسخ می‌دهد:
در جواب می‌گوییم یکی از بهترین راه‌های شستشوی گناهان، نماز و ارتباط با خداوند است، قرآن می‌فرماید: «وَ أَقِمِ الصَّلاةَ طَرَفَیِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ ذلِکَ ذِکْرى لِلذَّاکِرینَ»، «در دو طرف روز و اوایل شب، نماز را برپا دار، چرا که حسنات، سیئات (و آثار آنها را) از بین مىبرند، این تذکّرى است براى کسانى که اهل تذکّرند!»، در این آیه یکی از مصادیق روشن حسنات و اعمال نیک نماز ذکر شده است، در روایتی حضرت علی(ع) این آیه را امیدوارکننده ترین آیه قرآن شمردند.
چه امیدى از این بیشتر که انسان بداند، هر گاه پاى او بلغزد و یا هوى و هوس بر او چیره شود (بدون اینکه اصرار بر گناه داشته باشد، پایش به گناه کشیده شود)، هنگامى که وقت نماز فرا رسید، وضو گرفت و در پیشگاه معبود به راز و نیاز برخاست، احساس شرمسارى که از لوازم توجه به خدا است، نسبت به اعمال گذشته به او دست داد گناه او بخشوده مىشود و ظلمت و تاریکیش از قلب او بر مىخیزد.
«عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) لَوْ کَانَ عَلَى بَابِ دَارِ أَحَدِکُمْ نَهَرٌ فَاغْتَسَلَ فِی کُلِّ یَوْمٍ مِنْهُ خَمْسَ مَرَّاتٍ أَ کَانَ یَبْقَى فِی جَسَدِهِ مِنَ الدَّرَنِ شَیْءٌ قُلْنَا لَا قَالَ فَإِنَّ مَثَلَ الصَّلَاةِ کَمَثَلِ النَّهَرِ الْجَارِی کُلَّمَا صَلَّى صَلَاةً کَفَّرَتْ مَا بَیْنَهُمَا مِنَ الذُّنُوبِ»، امام باقر علیه‌السلام فرمود: پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم از یاران خود سؤال کرد: «اگر بر در خانه یکى از شما نهرى از آب صاف و پاکیزه باشد و در هر روز پنج بار خود را در آن شستشو دهد، آیا چیزى از آلودگى و کثافت در بدن او مىماند؟».
در پاسخ عرض کردند: «نه»، فرمود: «نماز درست همانند این آب جارى است، هر زمان که انسان نمازى مىخواند، گناهانى که در میان دو نماز انجام شده است، از میان مىرود».
«عَنِ النَّبِیِّ(ص) قَالَ: مَثَلُ الصَّلَاةِ وَ أَعْمَالِ بَنِی آدَمَ کَرَجُلٍ أَتَى مَرَاغَةً فَأَثَارَ عَلَیْهِ مِنْهَا حَتَّى امْتَلَأَ تُرَاباً وَ دَنَساً ثُمَّ عَمَدَ إِلَى غَدِیرِ مَاءٍ طَیِّبٍ فَاغْتَسَلَ بِهِ فَیَذْهَبُ عَنْهُ التُّرَابُ وَ الدَّنَسُ کَذَلِکَ الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ تَغْسِلُ عَنِ الْعَبْدِ الذُّنُوبَ إِذَا صَلَّى لِلَّهِ مِنْ قَلْبِهِ»؛ «مثل نماز و کارهای انسان مانند مردی است که لباس و بدن او خاک آلود و کثیف می‌شود، سپس خود را با آب پاکیزه شستشو می‌دهد و تمام آلودگی‌ها از او رخت بر می‌بندد، نمازهای شبانه روز هم قلب انسان را از تمام گناهان پاک می‌کند».
