نیلچی زاده : علت اصلی تغييرات روزانه در مدل روسري‌ها، رنگ و جنس آنها / تنها خاصيت اين تلاش‌ها، مخدوش کردن حجاب صحيح محجبه‌ها است و نه محجبه شدن بدحجاب‌ها.

نیلچی زاده : علت اصلی تغييرات روزانه در مدل روسري‌ها، رنگ و جنس آنها / تنها خاصيت اين تلاش‌ها، مخدوش کردن حجاب صحيح محجبه‌ها است و نه محجبه شدن بدحجاب‌ها.

در دنیای امروز که زیبایی شناسی بر اساس شاخص‌های غریزی صورت می‌گیرد، جای زیبایی و زشتی عوض شده است، بنابراین حجاب بر خلاف احکام الهی زیبایی محسوب نمی‌شود. برای اصلاح وضع حجاب باید این ملاک‌ها و مبانی تغییر کنند.

آنچه در ادامه می‌آید گفتاری است از فروغ نیلچی زاده در اولین جلسه از سلسله جلسات با موضوع زنان و عفاف که به همت واحد خواهران پایگاه بسیج مسجد حضرت زینب برگزار شده است.

برهنگی، اولین مجازاتی که خدا بر انسان جاری ساخت

کتاب آسمانی ما سراسر قصه‌های پندآموزی است که همه انسان‌ها با هر سن و جنسی بتوانند با شخصیت‌های آن هم‌زادپنداری کنند و نقشه راه زندگی خود را پیدا کنند.

زمانی که خدا آدم و حوا را آفرید و آنها را در بهشت سکنی داد؛ در میان نعمت‌های بی‌شمار بهشتی یک درخت ممنوعه قرار داد. درختی که برای دسترسی به میوه آن هیچ مانعی جز اراده‌ آنها در میان نبود. تا به گنج آدمیت دست یابند.

زمانی که آدم و حوا از میوه آن درخت چشیدند، نعمت پوشیده بودن از آنان سلب شد و زشتی‌هایشان نمایان شد. آنان که از وضع جدید خود شرمنده شده بودند، برای پوشاندن خود به برگ درختان پناه بردند؛ این ماجرا را می‌توان آغاز موضوع حجاب دانست. برهنه ماندن، اولین مجازاتی بود که خداوند برای اولین انسان جاری ساخت؛ یعنی پوشیدگی نعمت و برهنگی نقمت است.

امروزه برهنگی مزیت است نه مجازات

اما زندگی در دنیای مدرن وارونه شده است، هر چه رفتارها از شخصیت حقیقی آدم فاصله داشته باشد بیشتر جلوه می‌کند؛ نمونه این ارزش‌گذاری در کتاب رکوردها مشهود است. همه در تلاش‌اند کارهای غیرعاقلانه انجام دهند تا در تاریخ ماندگار شوند.

برهنگی مجازات خدا بود اما اکنون بهترین مد سال از لباس عروس گرفته تا مانتوها و یا حتی لباس راحتی در منزل برای زیبایی بیشتر باید برهنه باشد. برهنگی مزیت است نه مجازات!

درخت ممنوعه در زندگی همه آدم‌ها کاشته شده است

خداوند در زندگی همه انسان‌ها درختان ممنوعه بسیاری کاشته است؛ درخت ممنوعه ما گناهانی است که به راحتی می‌توانیم آن را انجام دهیم. تفاوت این است که تا به گناهکاری خود افتخار نکرده‌ایم عیوب ما نیز پوشیده می‌ماند.

بشر دیگر منتظر مجازات نمانده و خود با اشتیاق برهنگی را انتخاب کرده است. شاید بتوان پرسید که برهنگی گسترده‌ کنونی بشر مجازات کدام نافرمانی است؟

جای زشتی و زیبایی تغییر کرده است

برهنگی برای انسان خواه مومن و خواه گناهکار امری قبیح محسوب می‌شود؛ انسان گناهکار نیز زشت را زشت می‌بیند، اما اکنون گویا جای زیبایی و زشتی تغییر کرده است. به چه علت برهنگی تبدیل به معیار زیبایی شده است؟ در حالی که پوشیدگی عین زیبایی است.

خداوند امر به زیبایی می‌فرماید و محال است که به زشتی امر کند. اگر برهنگی زیبا بود خداوند به آن امر می‌فرمود و اگر پوشیدگی زیبا نبود خداوند به آن امر نمی‌کرد، اما اکنون برهنگی شاخص زیبایی است.

بسیاری از کسانی که خود مرتکب بدحجابی نمی‌شوند، ممکن است بدحجابی را نوعی زیبایی بدانند

چرا وضعیت حجاب در جامعه ما به این مرحله رسیده است؟ چون ما حجاب را زیبا نمی‌دانیم و برهنگی را زیبا می‌دانیم. ما در جامعه دزدی و قتل نیز داریم، اما همه افراد جامعه دزدی و قتل را زشت و ناپسند می‌دانند، چه خود مرتکب شده و یا نشده باشند.

اما برهنگی چطور؟ چنین نیست که افراد بدحجاب مانند کسی که مرتکب قتل یا دزدی می‌شود، بدحجابی را مایه زشتی خود بدانند، بلکه برهنگی را ملاک زیبایی می‌دانند.

حتی بسیاری از کسانی که خود مرتکب بدحجابی نمی‌شوند نیز ممکن است بدحجابی را نوعی زیبایی بدانند، اما چون مقید به رعایت احکام الهی هستند از آن صرف نظر می‌کنند. این‌که در جامعه چه چیز زیبا و چه چیز زشت دانسته می‌شود مقدم است بر این که در عمل چه اتفاقی می‌افتد.

حجاب باید آنگونه فهمیده شود که خدا فرموده نه مطابق با ملاک‌های ما

اگر ما حجاب را همان‌گونه که خداوند فرموده است طرح کنیم، زیبایی آن برای جامعه روشن خواهد شد، در حالی که ما گاهی از جانب خود چیزهایی را به آموزه‌های دینی می‌افزاییم یا از آن می‌کاهیم.

حجابی که خداوند در خصوص نامحرم مطرح نموده‌ به صورت مطلق است، اما اکثر ما میان نامحرم غریبه و نامحرم آشنا تفکیک قائل می‌شویم؛ میان چشم پاک و غیر آن تفاوت خودساخته‌ای قرار داده‌ایم، نامحرم را فقط غریبه ناپاک متجاوز معرفی می‌کنیم، در حالی‌که حیا و حجاب در مقابل نامحرم هر چند چشم پاک آشنا و فامیل باشد ضرورت دارد. حجاب را باید آنگونه بفهمیم که خداوند فرموده است نه مطابق با ملاک‌های خود.

جا دارد بپرسیم چرا پوشیدگی که زیبایی است زشت جلوه کرده است و برهنگی که به تصریح قرآن، آشکار شدن زشتی است، شاخص زیبایی در جامع ما شده است؟ پاسخ روشن است، وقتی در همه‌ زوایای زندگی، غریزه بر هر چیز دیگر مقدم شد، زشت و زیبا، خوب و بد نیز در همان چارچوب تعیین می‌شود. فردی که مهم‌ترین لذتش خوردن باشد، یک غذای لذیذ را از زیباترین اشعار حافظ زیباتر می‌بیند.

حتی مدافعان حجاب، پوشیدگی را زشتی می‌دانند

اکنون چه مخالفان حجاب و چه مدافعان، در یک اصل مشترک هستند و آن هم این که پوشیدگی زشتی است و برهنگی زیبایی. از این رو اکثر مدافعان حجاب نیز در تلاشند که حجاب را با دست‌کاری‌های بسیار، جذاب نشان دهند.

به همین خاطر مدهای مختلف طراحی کرده و به دنبال رقابت با بدحجاب‌ها هستند و ما هر روز در جامعه شاهد تغییر مدل روسری‌ها و حتی رنگ و جنس آنها هستیم. چادرها با انواع اسم و رسمی که برای خود انتخاب کرده‌اند تنوع و جذابیت را افزایش داده‌اند.

حجاب خودش زیبا است

آنچنان سرگرم طراحی مدهای زیبای حجاب شده‌ایم که فراموش کرده‌ایم حجاب خودش زیباست.

ما برای دل نشین شدن حجاب، تلاش می‌کنیم آن را با ملاک‌ها زیبایی غریی تطابق دهیم، به گونه‌ای که هم قسمت‌هایی که پوشیدنش واجب است، پوشیده باشد و هم زیبایی حفظ شود.

اگر با ارزش‌ها و زیبایی‌های حقیقی و معنوی به مقابله‌ حجاب با بدحجابی بپردازیم، ممکن است به نتیجه برسیم، اما رقابت براساس شاخص‌ها و ارزش‌های بدحجابی بی‌معنا است. به عنوان نمونه می‌توان به رقابت نادرست در خصوص چادر اشاره داشت.

تاریخچه چادر در ایران

تاریخ چادر در ایران به دوران صفویه باز می‌گردد؛ زمانی که شاه عباس مذهب شیعه را به رسمیت شناخت، زنان ایرانی به دنبال طراحی پوششی مناسب بودند.

دو استوانه هم سان که از پشت در ناحیه‌ کمر متصل شده و از جلو تا پایین پا می‌پوشاند؛ همراه با پوشیه‌ای بلند سفید به عنوان حجاب زنان عرضه شد.

امروزه به این مدل چادر، چادر کمری گفته می‌شود که مقنعه بلند جایگزین پوشیه شده است.

با چادر کمری، سنگینی روی سر احساس نمی‌شود و دیگر نیازی نیست با دست آن را جمع‌وجور کرد. از مزیت‌های دیگر این نوع چادر، پوشیدگی کامل آن است، فرقی نمی‌کند که زیر آن لباس مهمانی پرزرق و برق پوشیده شود و یا بدون مانتو بیرون آمد، در هر صورت کسی متوجه لباس زیرچادر نخواهد شد.

چادر کمری در زمان قاجار دست خوش تغییراتی شد، در حالی که از پوشیدگی آن کم می‌شد دست‌ها به راحتی امکان خارج شدن از زیر چادر را داشتند.

بعد از مدتی چادر نماز و یا چادری که در خانه برای مهمانی‌ها استفاده می‌شد و معروف به چادر نیم‌دایره بود جایگزین چادر در خیابان شد.

چادر نیم‌دایره، سنگینی زیادی بر سر وارد می‌کند و لازم است به صورت مداوم دست آن را حفظ کند؛ درواقع ما باید چادر را حفظ کنیم نه او ما را! برای این که نوع حجاب کامل شود مانتو نیز به کمک آمد و به دنبال آن مشکلات پوششی مانتو از قبیل رنگ، سایز و … مطرح شد.

چادر ملی نوعی برهنگی را ترویج می‌کند

طراحان مد برای استقبال بیشتر از چادر و راحتی محجبه‌ها نوعی چادر با عنوان چادر ملی طراحی کردند. مانتوی بلندی که به مقنعه وصل شده بود و جلوی آن را با دکمه‌های فشاری می‌توان بست. این نوع پوشش هیچ هم‌خوانی با پوشش ملی ایرانی ما ندارد و برعکس نوعی برهنگی را ترویج می کند.

وقتی دست‌ها از آستین چادر بیرون می‌آید، اندام برجسته زن که خود دلیل اصلی حجاب است نمایان می‌شود و نیز کششی که در پارچه چادر از روی سر حاصل می‌شود این برجستگی‌ها را بزرگ‌‌تر خواهد کرد.

انواع مختلف چادر فقط بازار مد را گرم می‌کند

چادر دانشجویی، شال‌دار، عربی، لبنانی، جلابیب و … هر کدام به دنبال آسان شدن کار حجاب وارد عرصه تولید شده‌اند، درحالی‌که اغلب آنها خود با معضلات این چنینی روبه رو هستند. این نوع پوشش‌ها فقط بازار مد لباس را گرم‌تر خواهد کرد.

تلاش بر اساس ملاک‌های زیبایی‌شناسی غریزی فقط حجاب صحیح محجبه‌ها را مخدوش می‌کند

راه اصلاح وضعیت حجاب آن است که جامعه زیبایی و دل نشینی حجاب را درک کند، اما زیبایی حجاب با دست‌کاری حجاب و طراحی مدهای محجبه مطابق شاخص‌های غربی درک نمی‌شود.

تا زمانی که ملاک زیبایی و زشتی‌ شاخص‌های غریزی باشد، هر چقدر چادر ملی طراحی کنیم و هر چقدر زیر چادر و روسری‌های رنگارنگ و مانتوهای تحریک کننده تبلیغ کنیم، باز هم برهنگی برتر و زیباتر است؛ زیرا ملاک زیبایی غریزه است. تنها خاصیت این تلاش‌ها، مخدوش کردن حجاب صحیح محجبه‌ها است و نه محجبه شدن بدحجاب‌ها.

راه اصلاح وضع حجاب درک زیبایی حجاب است و این درک در گرو تغییر ملاک زیبایی و جذابیت است. جامعه‌ای که هیچ درکی جز زیبایی غریزی نداشته باشد، نمی‌تواند زیبایی حجاب را درک کند.

اصلاح وضعیت حجاب، در گرو تقویت حیا زنان است

زن ذاتاً بیشتر از مرد به زیبایی علاقه دارد؛ چرا که جسم و روحش نسبت به مرد بسیار لطیف تر و ظریف‌تر است.

حجاب میوه وجود زن مومن است که ریشه آن حیا است. وقتی ریشه خوب آبیاری شود شاخه و برگ آن رشد کرده و سبز می‌شود.

اگر قرار است وضعیت حجاب در جامعه‌ ما اصلاح شود، باید حیای زن تقویت شود و تقویت حیای زن در گرو آن است که ارزش‌گذاری با ملاک‌های غریزی جای خود را به ارزش‌گذاری با ملاک‌های واقعی بدهد.

منبع:

ماهنامه تحلیلی سوره اندیشه؛ شماره ۵۸ و ۵۹