منظور از بیان این 40 اسل که در حدیث آمده است آن است که حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) به شیعیان خود امر می کنند که در همه ی بلاد و آبادی ها، در منابر و مجامع بنی امیه را لعن کنند. بنابراین پس از به حکومت رسیدن حضرت لعن بر بنی امیه شیوع می یابد همانگونه که در زمان تسلط بنی امیه سبّ و دشنام و لعن بر امیرالمومنین شایع شده بود. حضرت مهدی (عج) این لعن را کیفر دنیایی آنها قرار می دهد.اما اگر در این حدیث 40 سال ذکر شده است، نشان آن نیست که حضرت در مابقی عمر پر برکت خویش به لعن آنان نمی پردازد، بلکه آن عزیز بزرگوار در تمام عمر خویش به لعن آنها می پردازد..

بنابراین از جمله اموری که باعث نزدیکتر شدن به حضرت مهدی و اعمال و رفتار آن حضرت می شود، لعنت کردن بر بنی امیه و دشمنان اول تا آخر  ائمه ی معصومین (ع) است.

صاحب مکیال المکارم، علاوه بر اینکه لعن بر بنی امیه را از وظایف منتظران دانسته است، تاکید کرده است که در اول صبح و آخر شب و پس از هر نماز در انجام این کار کوشا باشند.

امام باقر (ع) در این باره می فرمایند:

«هرگاه نماز واجبی را به پایان بردی، جز با لعنت کردن بنی امیه از جای خود حرکت مکن!» (2)

این لعن می تواند به هر زبانی و به هر شیوه ای باشد، قسمت لعن زیارت عاشورا می تواند در این امر راهگشا باشد.

«اللهم العَن اوّل ظالمٍ بالّعنِ منی و بدأ به اولاً ثم العن الثانی و الثالث و الرابع….»

پی نوشت:
1.خصال، ج2، ص 579، ح1
2.تهذیب، ج2، ص 109

منیع: تکالیف بندگان به امام زمان، خلاصه ی مکیال المکارم، صص 550- 553 با تصرف و تلخیص