وظایف منتظران در عصر غیبت امام زمان (عج) (9) / دعا
- بهدست: Admin
- دستهبندی: وظایف منتظران در عصر غیبت امام زمان (عج)
- برچسبها: 9, احادیث, امام, باید, بر گردن, برنامه, بشناسد, بهتر, تکالیف, جاهل, جاهلیت, حق, خود را, در, درباره, دعا, دوران, رعایت, روایات, زمان, زندگی, سلسله, عصر, علت, غافل, غیبت, کوتاه, مردم, مقالات, منتظران, منظر, نامگذاری, نمیریم, هدف, هر, هرکس, وظایف
وظایف منتظران در عصر غیبت امام زمان (عج) (9) / دعا
یکی از وظایف مهم، که به اشتباه برخی تنها وظیفه ی منتظران می دانند، دعا برای تعجیل در فرج است. (1)
امام عصر (ارواحنا له الفداء) در توقیعی خطاب به «اسحاق بن یعقوب» می فرمایند:
” برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید که فرج شما همان است” (2)
“به خدا سوگند [او] غیبتی خواهد داشت که در آن تنها کسانی از هلاکت نجات می یابند که خداوند آنها را بر قول به امامتش ثابت قدم داشته و در دعا برای تعجیل فرجش موفق کرده است.” (3)
اما نکته ای نیز در این بین قابل ذکر است و آن اینکه چرا دعا برای فرج، فرج خود مومنین را در پی دارد؟
چند دلیل را می توان برای این مطلب ذکر کرد:
اولاً: در نگاه اول می توان فهمید کسی که دائماً به یاد خدا و ولی اوست، بیشتر در اعمال و افکار خود دقت می کند. چرا که عامل گناه غفلت است؛ وقتی غفلت از بین رفت، گناه نیز کم کم محو می شود. بنابراین خواندن دعای فرج، صلوات امام زمان (ع)، دعای ندبه و دیگر ادعیه قلب انسان را به امام زمان خود نزدیک می کند و اعمالش روز به روز بیشتر رنگ مهدوی می گیرد.
ثانیاً: بسیاری مشکلات که امروزه گریبانگیر مردم است، به علت شرایط نابه سامان جهان آخر الزمان و موقعیتی است که انسانها با گسترش فساد ایجاد کرده اند. همانطور که در احادیث آمده است، گناهان جدید، بیماری های جدید می آفریند.
بسیاری از مشکلات با ظهور حضرت حجت و از بین رفتن باطل، از بین می رود. مشکلاتی چون بیماری، گرفتاری های مالی، مشکلات اخلاقی و از این قبیل چیزی نیست که با یک نگاه حضرت صاحب الامر (عج) محو نشود.
بنابراین در احادیث بسیاری سفارش شده است که اولین دعا را، دعا برای فرج قرار دهید. چرا که فرج مومنین در ظهور، و ظهور فرج است.
سعدی این مفهوم را چه خوب گفته است:
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
پی نوشت:
1.شفیعی سروستانی، ابراهیم، معرفت امام زمان و تکلیف منتظران، ص 148
2.طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص 176
3.همان، ص 384
پ.میعاد
بدون دیدگاه