وظيفه ما در برابر شبهات چيست؟
برخى معتقدند انسان در هر سنّ ومعلوماتى که باشد بى هيچ قيد وشرطى مى تواند به هر سخنى گوش فرا دهد. اينان به ايه شريفه: (فَبَشِّرْ عِبادِ – الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ القَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ احْسَنَهُ)؛(4) تمسک مى کنند. در صورتى که ايه شريفه در مورد انديشمندان وصاحب نظرانى است که قدرت وتوان تشخيص (قول احسن) را دارند نه هر کسى، در هر سن وسال وسطحى از معلومات مى تواند اين چنين باشد. چنان که در ادامه ايه شريفه مى فرمايد: (اولئِکَ الَّذِينَ هَداهُمُ اللَّهُ وَاوُلئِکَ هُمْ اولُوا الالْبابِ)؛(5) (انان کسانى اند که خدا هدايتشان کرده وانان خردمندان وصاحبان مغز وعقل اند).
بنابراين تا وقتى که انسان اعتقادهايش را از منابع موثّق ومعتبر محکم نکرده وقدرت پاسخگويى به شبهات را ندارد، نبايد در اين وادى قدم بگذارد. انسان بايد زمان شناس باشد، براى حال واينده اش برنامه ريزى کند؛ نه اينکه بنشيند وهنگامى که با شبهات بنيان کن وتبليغات مسموم روبه رو شد به فکر چاره اى بيفتد، بلکه مانند واکسنى که براى پيشگيرى امراض به کودکان تزريق مى کنند ما نيز با طرح شبهات وجواب انها به طور فشرده اطلاعى از انها داشته باشيم تا هنگام مواجهه با مخالفان خود را نباخته وتوان جواب گويى را داشته باشيم.
امام صادق عليه السلام فرمود: (العالم بزمانه لا تهجم عليه اللوابس)؛(6) (کسى که زمان شناس است شبهات بر او هجوم نخواهد اورد).
امام على عليه السلام فرمود: (من عرف الايّام لم يغفل عن الاستعداد)؛(7) (هر کسى که روزگار خود را شناخته وزمان شناس باشد از امادگى غافل نخواهد شد).
پی نوشت :
(4) سوره زمر، ايه 17و18.
(5) سوره زمر، ايه 18.
(6) کافى، ج 1، ص 27، ح 29؛ تحف العقول، ص 356؛ بحار، ج 75، ص 269، ح 109.
(7) کافى ج 8، ص 23، ح 4؛ امالى، شيخ صدوق، ص 400، ح 9؛ توحيد، ص 74، ح 27؛ تحف العقول، ص 98؛ بحار، ج 74، ص 287، ح 1.
موعود شناسى وپاسخ به شبهات
