آهن ربا، ذرّة آهن را هر کجا که باشد، به سمت خود مي‌کشد. اگر يک مقدار پنبه را از کنار يک آهن ربا عبور دهيد، آهن ربا کششي نسبت به پنبه ندارد، امّا اگر مقداري خردة آهن را درون پنبه قرار دهيم، در اين حالت پنبه به سمت آهن ربا کشيده شده و جذب آن مي‌شود.

در اينجا خود پنبه جذب نمي‌شود؛ بلکه براده‌هاي آهني که با خود آهن ربا هم جنس هستند، به سمت آن کشيده مي شوند.

معصيت‌ها مثل آهن ربا و لقمة حرام مانند ذرّات آهن است، وقتي که انسان در وجودش لقمة حرام نباشد، مي‌تواند از کنار معصيت‌ها عبور کند و خود را نگه دارد، امّا وقتي که لقمة حرامي را خورد، از کنار معصيت که مي‌گذرد، مجذوب آن مي‌شود، اين خاصيت دروني نان و لقمة حرام است.

امّا لقمة صددرصد حلال که انسان کار صحيح درستي را انجام داده است و اجرت طيّب و صحيح و طاهري را در مقابل آن به انسان داده‌اند. وقتي که اين لقمه را انسان مصرف مي‌کند، از کنار عبادات که مي‌گذرد، عبادات او را جذب مي‌کنند، از کنار امامزاده که مي‌گذرد، به زيارت آن ميل و گرايش پيدا مي کند. ميل و گرايش به مسجد، روضه و تربت شهدا پيدا مي‌کند و اين جزو خاصيت و ذات لقمه‌اي است که از همه جهت حلال باشد. هنگامي که انسان آن را مصرف مي‌کند، در انسان نوري را ايجاد مي‌کند. همة طاعات و عبادات، جذابيّت و گيرايي دارند؛ ولي همة آنها با لقمة حلال سنخيّت دارند، نه تنها با لقمة حلال، با مسکن و لباس حلال و امثال اينها هم سنخيّت دارند. در محلّي که از راه حلال به دست آورده‌ايد، موقع نماز که فرا مي‌رسد، نسبت به نماز شوق و رغبت پيدا مي‌کنيد، امّا اگر از راه حرام به دست بيايد، وقتي که در آن محل غيبت انجام شود، نسبت به غيبت ميل پيدا مي‌کنيد و قوة جلوگيري کم مي‌شود. حلال و حرام وقتي مخلوط شود، طاعات و معصيت هم با هم مخلوط مي شود.

ماهنامه موعود شماره 122