چهره های آخرالزمانی (4) /  نفس زکیه

نفس زکیه که با نامهای «نفس حرام»، «الدّم الحرام» (خون حرام) نیز شناخته می شود، یکی از شخصیتهای مهم و وابسته به ظهور حضرت صاحب الامر (ارواحنا له الفداء) می باشد.
خروج نفس زکیه آن هم درست 15 روز پیش از ظهور حضرت مهدی (ع) نقش او را در روایات مربوط به علائم ظهور بیش از پیش پررنگ می سازد.

نفس زکیه بنا بر روایاتی به طور قطع از خاندان قریش و از خاندان اهل بیت رسول الله (صلوات الله علیه و آله) (1) است. برخی او را سیدی از آل حسن (ع) می دانند اما در اینکه نام او محمد بن حسن باشد اختلاف نظر است. (2)

آنچه در مورد او قطعی است آن است که او پیک حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) است و در میان رکن و مقام می ایستد و چنان سخنرانی می کند که صدایش را همه ی اهل مکه می شنوند و از زبان امام می گوید:

«….ما اهل بیت رحمت و معدن رسالت و خلافتیم، ما ذریّه ی محمد (ص) و از نسل پیامبرانیم. از زمانی که پیامبر (ص) از دنیا رحلت کرد به ما ظلم شد و ستمکاران بر ما مسلّط گشتند و حق ما را ربودند. ما از شما یاری می خواهیم شما نیز ما را یاری کنید.» (3)

پس از این سخنرانی مکّیان به سوی او هجوم می آورند و در ماه حرام، خون او را در مکان حرام (میان رکن و مقام) به ناحق می ریزند. (4)

امام باقر (علیه السلام) می فرمایند:

«میان قیام قائم (ع) و شهادت نفس زکیه بیش از 15 شب فاصله نخواهد افتاد.» (5)

اما نکته ی مهم درباره ی نفس زکیه آن است که بنا بر لقب «زکیه» او فردی است بی گناه و علاوه بر آن با توجه به اینکه فرستاده ی امام زمان (عج) است فردی است که به لحاظ اجتماعی برجسته و از رشد و تکامل خاصی برخوردار است. همین که شخصی با امام دیدار داشته باشد و امام او را مأمور برای امر خود نماید نشانگر پاکی و والایی آن شخص است. (6)

از نظر سید محمد صدر در کتاب تاریخ پس از ظهور، هیچ نشانه ای دال بر اینکه نفس زکیه و «سید حسنی» یکی باشند وجود ندارد.

پی نوشت:
1.الخرایج و جرایح، ص 196  به نقل از تاریخ پس از ظهور (سید محمد صدر)، ص 154
2.منتخب الاثر، ص 455
3.بحار الانوار، ج 13، ص 180
4.همان.
5.کمال الدین، ج2، ص 649؛ به نقل از آخرین نشانه های ظهور (40 کتاب موعود) ص 16
6.برگرفته از مقاله ی بررسی روایات علائم ظهور، محمد علی قاسمی

پ.میعاد