چهره های آخرالزمانی (5) / سفیانی
سفیانی از مهمترین چهره های سیاه آخر الزمان و موثر در ظهور به شمار می رود. قیام سفیانی، یمانی و خراسانی در یکسال اتفاق می افتد از این رو پس از پرداختن به چهره ی روشن یمانی، به سفیانی می پردازیم.
سفیانی از دشمنان قطعی امام زمان (عج) خواهد بود و بسیاری از یاران و منتظران آن حضرت، مردان و زنان و کودکان را به قتل می رساند. او بر پنج منطقه ی شام، دمشق، فلسطین، اردن و قنسرین را تصرف می کند و در نهایت توسط امام یا سپاهیان امام (ع) به هلاکت می رسد.
نام سفیانی که در برخی روایات به آن اشاره شده است: عثمان بن عنبسه. با این حال اینگونه روایات بدون استثنا ضعیف هستند. علاوه بر آن دانستن نام او کمک چندانی به شناخت او نخواهد کرد. حتی در روایتی امام صادق (علیه السلام) در پاسخ به کسی که نام سفیانی را می پرسد، می فرمایند:
«با اسم او چکار داری؟….» (1)
درباره ی چهره ی او امام باقر (ع) چنین فرموده اند:
«سفیانی فردی است سرخ روی و سرخ موی و چشم آبی که هرگز خدا را عبادت نکرده و مکه و مدینه را ندیده است. او چنین می گوید: خدایا انتقام و سپس آتش! انتقام و سپس آتش!» (2)
همچنین امیرمؤمنان (ع) فرموده اند:
«فرزند هند جگر خواره از دره ی خشک و بی آب و علف شورش می کند. او مردی است با قامت متوسط، چهره ی زشت و کریه منظر، چهارشانه و درشت هیکل که در چهره اش آثار آبله دیده می شود و ظاهرش یک چشم به نظر می رسد… از فرزندان ابوسفیان است که شورش او تا جایی ادامه میابد که وارد حجاز می شود.» (3)
آنچه درباره ی سفیانی مهم است بدانیم آن است که:
1.حکومت او بیش از نه ماه به طول نخواهد انجامید. (4)
2.از وادی یابس (بین سوریه و اردن) خروج می کند. (5)
3.پس از اینکه سپاهش در بیداء (در راه مکه) فرو می رود در جنگ با سپاه امام کشته می شود. در این راه افراد بسیاری را می کشد و در ایران در فارس توسط سپاه خراسانی متوقف می شود.
حدیثی است از امام صادق (ع) که خطی مشی ما را مشخص را نیز در این مسیر مشخص می گرداند:
«ما و خاندان ابوسفیان دو خاندانى هستیم كه بر سر دین خدا با هم دشمنى داریم. ما سخن خداوند را تصدیق كردیم و آنان تكذیب كردند. ابوسفیان با پیامبر(ص) مبارزه كرد و معاویه با على(ع) و یزید با حسین بن على(ع) به مخالفت برخاستند و سفیانى نیز با قائم(عج) خواهد جنگید» (6)
هشدار: تطبیق ممنوع است!
پی نوشت:
1.شیخ صدوق، کمال الدین؛ به نقل از سفیانی، محمد فقیه، ص 130؛ تاریخ پس از ظهور، محمد صدر، ص 143
2.کمال الدین، ص 610؛ به نقل از تاریخ پس از ظهور، ص 142
3.کمال الدین، ص 651؛ به نقل از آخرین نشانه های ظهور (40 حدیث)، ص 11
4.الغیبة نعمانی، ص 202؛ به نقل از آخرین نشانه های ظهور، ص 10
5.کمال الدین، ص 651
6.بحارالانوار، ج 52، ص 182
پ.میعاد
