کوتاه و شنیدنی (16) / فقط برای حسین (ع) ( حرام هایی که حلال شد )

حتماً تا به حال فهمیده اید که امام حسین (ع) با دیگران فرق می کند. حتی اندوهش. جالب است بدانید که خداوند بلندمرتبه نیز برای امام حسین (ع) استثنائاتی در نظر گرفته است و برای ایشان، برخی حرامها را حلال و برخی مکروهات را مستحب و برخی مستحبات را مکروه کرده است. با ما همراه باشید تا به بخشی از آن اشاره کنیم.

حرام هایی که حلال شد
1. خوردن خاک
خوردن خاک، هرگونه ای که باشد حرام است. امام صادق (ع) فرمودند: «خاک حرام است مانند گوشت خوک و کسی که خاک بخورد و بمیرد من بر او نماز نمی گذارم…» (1) ایشان در ادامه ی این حدیث، یک استثنا را مشخص می کنند: «…مگر خاک قبر امام حسین علیه السلام.» (2)

در روایات ما، حتی خوردن خاک قبر رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) که بی شک برترین مخلوق عالم است نیز حرام دانسته شده است. امّا استفاده از خاک امام حسین (ع) برای شفا گرفتن، ساختن مُهر و تسبیح توسط ائمه ی معصومین (علیهم السلام) توصیه شده است.

امام صادق (ع) فرمودند: «هر كه تسبيحى از خاك حضرت امام حسين (ع) بسازد، اگر با آن تسبيح بگوید چه بهتر و اگر او تسبيح نكند، تسبيح در دست او تسبيح می کند و اگر بدون عمد آن را [در دستش] بگرداند در نامه عمل او تسبيح نوشته مى‏شود و اگر متذكر باشد و تسبيح گويد و ذكر الهى كند بعدد هر دانه، چهل تسبيح در نامه عملش نوشته مى‏ شود.» (3)

2. آسیب رساندن به بدن
آسیب رساندن به بدن، از حقوق نفس است و به نظر علمای اسلام، حرام تلقی می شود. امیرالمؤمنین علی (ع)، به مؤمنان سفارش کرده اند که هرگز در مصیبتهای خود به بدنشان آسیب نرسانند. ایشان می فرمایند: «صبر مانند شتر رام و راهوارى است كه صاحب خود را بر زمين نمى‏زند و صبر در مقابل مصيبتها، خود نوعى مصيبت بر دشمنان و نكوهش‏كنندگان است، و ترديدى وجود ندارد كه صابر پاداش آن را مى‏بيند و دشمنش منكوب مى‏گردد و از زيان داد و فرياد محفوظ مى‏ماند، مانند پاره كردن لباس و رساندن آسيب به بدن، زيرا كسى كه بر بلا صبر نكند، به سه چيز گرفتار مى‏شود: يعنى: تباهى پاداش و شماتت دشمنان و وارد كردن زيان.» (4)

امّا جالب است بدانید که امام صادق (ع) در نقل ماجرای کربلا بیان می کنند که اهل بیت عصمت (ع)، در عزای امام حسین (ع)، گریبان چک دادند و بر صورتهای خود لطمه وارد کردند و ایشان در ادامه فرمودند: «… وَ عَلَى مِثْلِهِ تُلْطَمُ الْخُدُودُ وَ تُشَقُّ الْجُيُوبُ.» (5) (برای مثل او باید گونه ها را خراشید و گریبان ها را چاک داد)

فقط برای حسین (ع)
وقتی در میان حسینه ها سینه می زنید، کمی دست نگه دارید و از خودتان بپرسید اگر به شما مبلغ هنگفتی پول بدهند آیا حاضرید در مقابل دیگران، سینه ی خود را برهنه سازید و بر آن بکوبید؟ بسیاری از انسانهایی که دور و بر خود می بینید، در شرایط عادی صدایشان هم در نمی آید، چه برسد صدای ناله و هق هق شان. براستی، «این حسین کیست که عالم همه  دیوانه ی اوست؟»

پی نوشت:
1.  تهذیب الاحکام: ج 6، ص 74؛ به نقل از سیدی، سید حسن، آثار و برکات تربت امام حسین (ع)، ص 38؛ به نقل از پایگاه حوزه، به آدرس http://www.hawzah.net/fa/bookview.html?BookID=45329
2. همان.
3. لوامع صاحبقرانى مشهور به شرح فقيه، ج‏3، ص: 443
4. إرشاد القلوب / ترجمه سلگى، ج‏1، ص: 335
5. وسائل الشيعة، ج‏22، ص: 403