177 – صلوات هنگام عبور از مسجد  
عامه از امير المؤ منين – عليه السلام – روايت كرده اند كه فرمود:
اذ مررتم بالمسجد فصلوا على النبى صلى الله عليه و آله
يعنى ؛ هر گاه از مسجدى عبور كرديد، بر پيغمبر – صلى الله عليه و آله – صلوات بفرستيد.
چون نظر بر مسجد افتد، بايد صلوات فرستاد.
178 – صلوات هنگام ورود به مسجد  
در بعضى از روايات مذكور است كه :
بايد در وقت دخول و خروج بگويد: اللهم صل على محمد و آل محمد و اما در طريق اصحاب ما، حديثى در خصوص صلوات فرستادن در وقت دخول و خروج مسجد در نظر نيست ، نهايت از آن جا كه براى هر يك ، دعايى بلكه چند دعا روايت شده است و صلوات فرستادن پيش از دعا كردن و بعد از آن از لوازم است و تا وقتى كه صلوات فرستادن پيش از دعا كردن و بعد از آن از لوازم است ، و تا وقتى كه صلوات فرستاده نشود دعا محجوب مى ماند و به اجابت نمى رسد، بايد كه البته صلوات فرستيد.
179 – صلوات در مسجد  
همچنين از فاطمه دختر امام حسين – عليه السلام – روايت شده كه :
وقتى رسول خدا – صلى الله عليه و آله و سلم – داخل مسجد مى شد، صلوات مى فرستاد، و بعد از آن مى گفت :
رب اغفرلى ذنوبى وافتح لى ابواب رحمتك و چون بيرون مى آمد، صلوات و سلام مى فرستاد، و مى فرمود: رب اغفرلى ذنوبى وافتح لى ابواب فضلك .
180 – بر من درود بفرستيد!  
رسول خدا – صلى الله عليه و آله – فرمود: حيثما كنتم فصلوا على ، فان صلاتكم تبلغنى ؛ هر جا كه باشيد بر من درود فرستيد؛ زيرا درود شما به من مى رسد. ⁽⁸⁶⁾
181 – وجوب فرستادن صلوات  
در هر جايى كه اسم مبارك آن پيامبر – عليه و آله الصلاة و السلام – برده شود، خواه خود مذكور نمايد، و خواه از كسى بشنود در آن مقام ، فرستادن صلوات واجب است و مراد اين است : از ياد كردن و شنيدن اسم مبارك آن حضرت ، فرستادن صلوات واجب مى شود، خواه ذكر كردن و شنيدن واجب باشد يا نباشد؛ چنان كه در خواندن و شنيدن آيه عزيمه ، سجده واجب مى شود، اگر چه خواندن و شنيدن آن واجب نباشد.
182 – واجب بودن صلوات در همه مكان ها  
در نوشته هايى از امام رضا – عليه السلام – پيرامون شرايع دين آمده :
صلوات بر محمد و آل محمد در همه جا و هنگام عطسه كردن ، وزيدن باد، و ذبح گوسفند و غيره واجب است . ⁽⁸⁷⁾
183 – خطبه ازدواج در همه احوال
ابن عباس مفسر معروف در تفسير آيه يا ايها الذين آمنوا… گفت : در نماز، در مسجد و در هر جا كه هستيد و در خطبه عقد ازدواج ، صلوات بر او را فراموش نكنيد. ⁽⁸⁸⁾

86-ميزان الحكمة ، ص 3164، ج 7، ش 10792؛ كنزالعمال ، 2144.
87-تفسير الصافى ، فيض ، ذيل آيه 56.
88-پرورش روح ، ج 2، ص 348.