كشته شدن مسور بن مخرمه در خانه خدا – سال 64 هجرى قمرى / 1 ربیع الاول

«مسور بن مخرمة بن نوفل» كه ازاصحاب خردسال رسول خدا صلی الله علیه و آله محسوب مى گرديد، تا زمان كشته شدن عثمان بن عفان، در مدينه مى‏ زيست و آن گاه اين شهر مقدس را ترك و به مكه معظمه كوچ كرد.

رابطه وى با معاويه بن ابوسفيان بسيار گرم و صميمانه بود و از توجهات معاويه برخوردار مى ‏گرديد و در ماجراى قيام “عبدالله بن زبير” در سال 64 قمرى، به اين قيام پيوست و در صدد پيروزى وى برآمد.

“حصين بن نمير” كه از سوى يزيد بن معاويه به مكه هجوم آورده و آن را از هر سو به محاصره خويش گرفته بود، با مقاومت سرسخت عبدالله بن زبير و لشكريانش روبرو شد. بدين جهت اين شهر مقدس را با منجنيق ‏هاى بزرگ از بالاى “كوه ابوقيس”، سنگ باران كرد و حتى به “كعبه” نيز آسيب ‏هاى جدى رسانيد.

مسور بن مخرمه كه به همراه تعداد زيادى از طرفداران عبدالله بن زبير به خانه خدا (كعبه) پناهنده شده بود، مورد اصابت يكى از آن سنگ ‏هاى پرتاب شده قرار گرفت و به شدت زخمى و بيمار گرديد و پس از پنج روز درد و رنج، در اول ربيع الاول سال 64 قمرى وفات يافت.

عبدالله بن زبير، بدن وى را غسل داد و خود بر وى نماز خواند و در “حجون” دفنش نمود.(1)

پی نوشت

(1). الاستيعاب، ج 3، ص 1399، حديث 2405؛ اسدالغابة، ج 4، ص 175؛ البداية والنهايه، ج 8، ص 270.