ابولقاسم قیس بن سعد بن عباده همان صحابی بزرگ است .وی در عین حالی که از اشراف و روسا و سیاستمداران بود فردی جنگاور ,سخاوتمند ,سخنور و زاهد و از استوانه های دین و پایه های مذهب به شمار می رفت. او رییس طایفه خزرج و از خاندان بزرگ این قوم است که هم در جاهلیت و هم بعد از اسلام دارای شرافت و عزت بوده است. او دربعضی جنگها پرچمدار انصار بودو گاهی پیامبر او را برای جمع اوری زکات به کار می گرفت.از نظر زیرکی نیز بسیار سیاستمدار بود که حضرت علی علیه السلام اورا به حکومت مصر گماشتند و او با زیرکی که داشت به مقابله با معاویه و عمروعاص می پرداخت. او در جنگاوری و سخاوت و کرم و قدرت سخنوری و علم و دانش نیز دارای درجات عالیه بوده است و از نظر زهد بسیار انسان با تقوی بوده که مسعودی در کتاب مروج الذهب حدیثی درباره او از امام رضا علیه السلام اورده : (( قیس از حیث زهد و دینداری و طرفداری از علی علیه السلام دارای مقام بزرگی است و در ترس از خداوند و اطاعت از او به مقامی رسید که روزی در حال نماز بود و وقتی خواست به سجده برود ماری بزرگ در محل سجده گاه او بود ولی او بدون توجه به ان سر به سجده گذاشت و اعمال را بدون کم و کاست انجام داد و مار بر گردن او پیچید و او بعد از نماز مار را از گردن خود باز کرده و به گوشه ای انداخت.
حال از اشعاری که در مورد امام علی علیه السلام سروده برایتان ذکر میکنیم :
وعلی امامنا و امام لسوانا اتی به التنزیل
یوم قال النبی من کنت مولاه فهذا مولاه خطب جلیل
ان ما قاله النبی علی الامة حتم ما فیه قال و قیل
یعنی : علی امام و پیشوای ما و پیشوای دیگران است و قران این مطالب را بیان کرده است روزی که پیامبر فرمودند هرکس من مولای اویم این علی مولای اوست و این جایگاهی بلند مرتبه بود . تکلیفی را که پیامبر بر دوش امت نهاد امری حتمی و مسلم است و گفت و گویی در ان نیست.
این ابیات را قیس در صفین در محضر حضرت امیر علیه السلام سرود . شیخ مفید هم بعد از ذکر این ابیات گفته که : این اشعار علاوه بر اعتراف بر پیشوایی حضرت علی علیه السلام دلیلی بر سابقه شیعه بوده و ادعای معتزله را که از روی لجاجت وجود شیعه در ان زمان را انکار می کند باطل می سازد.
منبع : کتاب گزیده الغدیر
