از جانب بنده خدا علی امیرالمومنین به شخص بریده نسل فرزند بریده نسل عمروبن عاص بن وائل دشمن و بدخواه محمد و ال محمد.اما بعد, تو مروت و مردانگیت را به خاطر شخص فاسق و پرده دریده ای از دست دادی . فرد کریم به خاطر همنشینی با او بد نام میشود و فرد بردبار به خاطر مجالست با او سفیه میگردد.در نتیجه فکرو قلب تو تابع او شده است. پس او دین تو و دنیای تو و اخرتت را از تو گرفته است.تو مانند گرگی شده ای که در شب و روز دنبال شیری می رود تا از پسمانده غذای او سیر شود اما بدان که گریزی از تقدیر الهی نیستو اگر از حق پیروی می کردی به ارزویت می رسیدی.پس اگر من به تو و معاویه دست پیدا کنم شما را به کافران قریش که در زمان پیامبر کشته شدند ملحق می کنم ولی اگر بعد از من زنده بودید خدا شما را کفایت می کند و عذاب سخت خدا شما را بس است.
طبری در تاریخش میگوید : علی در قنوت نماز صبح می گفت : اللهم العن معاویة و عمروا و …. وقتی این به گوش معاویه رسید او هم در قنوت علی و ابن عباس و مالک اشتر و حسن و حسین را لعن می کرد.
طبری و ابن کثیر در تاریخشان و ابن اثیر و ابن ابی الحدید در کتابشان این مطلب را اورده اند که : عایشه وقتی خبر قتل محمد بن ابیبکر را شنید شیون و ناله فراوان کرد و از ان به بعد در قنوت نماز و بعد نماز معاویه و عمروعاص را نفرین می کرد.
(( شجاعت عمروعاص))
از پسر نابغه چه در زمان جاهلیت چه در زمان پیامبر نقش موثری در جنگها سراغ نداریم.فقط در جنگ صفین حرکت جالبی کرد که تا سالها برای او ماند و ضرب المثل شد و با ان اوازو شعر می خواندندو ان حرکت این بود که در مقابل امیرالمومنین برای حفظ جانش عورتش را نمایان کرد و کشته نشد !! معاویه در این باره شعری گفته که : عمروعاص با ابوالحسن در جنگ روبرو شد و با رسوایی بازگشت اگر شرمگاهش را نمایان نکرده بود شیرمردی به او دست می یافت که هر جنگجویی را به خاک مذلت می افکند. واز اینگونه اشعار بسیار سروده شده.به نظر مورخان عمروعاص در شب عید فطر سال 43 در سن 90 یا 99 سالگی درگذشت.
منبع : کتاب گزیده الغدیر
