نجواهايى با يوسف زهرا عليه السلام

(1) هنگامى كه برادران يوسف نزد وى آمدند، از گذشته‏ى خود، اظهار پشيمانى كردند . يوسف نيز اشتباه آنان را فرايادشان نياورد، بلكه بى‏درنگ آنان را بخشيد و از خداوند براى ايشان، بخشش خواست .

قال لا تثريب عليكم اليوم يغفر الله لكم و هو ارحم الراحمين . (58)

(يوسف) گفت: امروز ملامت و توبيخى بر شما نيست . خداوند، شما را مى‏بخشد و او مهربان‏ترين مهربانان است

اى يوسف زهرا عليه السلام! ما نيز در حق شما، ستم‏هاى فراوانى كرده‏ايم . ناسپاسى‏ها و قدر ناشناسى‏هاى ما از شمارش بيرون است . با اين حال، بر اين باوريم كه بزرگوارى شما از كرم يوسف افزون‏تر است . پس عاجزانه از شما مى‏خواهيم در روز موعود، آن‏گاه كه به محضر مبارك شما آمديم، ستم‏هاى ما را فراموش كنيد . ناسپاسى‏هاى ما را به دل نگيريد و ما را ببخشاييد . از خداوند نيز براى‏مان آمرزش بخواهيد .

(2) برادران يوسف با متاعى اندك و ناچيز براى خريد آذوقه به بارگاه يوسف آمدند; متاعى كه در برابر شوكت و شكوه آستان يوسف، چيزى جز شرمندگى براى برادران نداشت . شايد آنان به متاع خود مى‏نگريستند و نگاهى نيز به جلال و جبروت يوسف مى‏افكنند . آن‏گاه از متاع ناچيز خود، شرمنده مى‏شدند .

يا ايها العزيز مسنا و اهلنا الضر و جئنا ببضاعة مزجاة فاوف لنا الكيل و تصدق علينا ان الله يجزى المتصدقين . (59) اى عزيز! ما و خاندان ما را ناراحتى فراگرفته است و متاع اندكى (براى خريد مواد غذايى) با خود آورده‏ايم . پيمانه‏ى ما را پر كن و بر ما تصدق و بخشش فرما; زيرا خداوند، بخشندگان را پاداش مى‏دهد .

با اين حال، يوسف كريمانه ايشان را پذيرفت و پيمانه‏ى آنان را پر كرد .

اى يوسف زهرا عليه السلام! ما نيز خريدار مهر شماييم، ولى براى بار يافتن به آستان بلند شما، چيزى نداريم . اگر هم داشته باشيم، بضاعتى است ناچيز كه نگاه به آن و يادآورى آن، عرق شرمندگى بر جبين‏مان مى‏نشاند . با اين حال، عاجزانه از شما مى‏خواهيم كه يوسف‏گونه ما را بپذيريد و كريمانه بر ما نظر كنيد و پيمانه‏ى ما را پر سازيد .

(3) يوسف نه به تقاضاى پدر، بلكه از جانب خود، پيراهنش را فرستاد تا پدر بدان شفا يابد و چشمانش بينا شود .

اذهبوا بقميصى هذا فالقوه على وجه ابى يات بصيرا . (60)

اين پيراهن مرا ببريد و بر صورت پدرم بكشيد تا بينا شود .

اى يوسف زهرا عليه السلام! چشمان بصيرت ما به دليل گناهان و نافرمانى‏ها نابينا شده‏اند و اگر چنين نبودند هيچ‏گاه از افتخار روشن شدن به چهره‏ى دل‏رباى شما محروم نمى‏گشتند . آيا چشمى كه هزاران آلودگى بر آن نشسته است، شايستگى دارد كه تصوير آن عزيز مه‏پيكر را در آغوش بگيرد؟ پرده‏اى كه بر ديدگان ما افتاده، آن‏قدر ضخيم است كه دستان ما از زدودن آن ناتوانند و تنها يد بيضاى شما مى‏تواند آن را فرو افكند .

اى يوسف زهرا عليه السلام! ما يعقوب نيستيم، اما شما از يوسف، كريم‏تر و بخشنده‏تريد . بر ديدگان نابيناى ما نظرى افكنيد تا شايستگى ديدار چهره‏ى زيباى شما را بيابد و از نگريستن به آن، مست و سرشار شود .

(4) خشك‏سالى، هفت‏سال مصر را فرا گرفت . آن‏چه مصر را از گرداب بلا به ساحل امن رساند، حسن تدبير و حكومت‏يوسف بر آن سامان بود .

قال اجعلنى على خزائن الارض انى حفيظ عليم . (61)

(يوسف) گفت: مرا سرپرست گنجينه‏هاى سرزمين (مصر) قرار ده; زيرا نگه‏دارنده و آگاهم .

او بود كه بر مصر حكم راند و به سرانگشت تدبير خود، آن‏جا را از خشك‏سالى، رهايى بخشيد .

اى يوسف زهرا عليه السلام! در دل‏هاى ما، نه هفت‏سال، كه عمرى است‏خشك‏سالى، حكم مى‏راند . در اين دل‏هاى خشكيده و تفتيده، نه گل محبتى مى‏رويد، نه شكوفه‏ى حضورى به بار مى‏نشيند و نه شقايق وصالى مى‏شكفد . آن‏چه اين دل‏هاى قحطى زده را از نعمت و خرمى، سرشار مى‏كند، سرانگشت تدبير شماست . بيا و بر دل‏هاى ما حكومت كن; كه اين ديار جز به تدبير شما به سامان نمى‏رسد .

(5) يوسف مشتاق ديدار برادر خويش، بنيامين بود . از اين‏رو، خود، زمينه‏ى وصال را فراهم كرد .

فلما جهزهم بجهازهم قال ائتونى باخ لكم من ابيكم . . . فان لم تاتونى به فلا كيل لكم عندى . (62)

و هنگامى كه (يوسف) بارهاى آنان را آماده ساخت، گفت: (بار ديگر كه آمديد) آن برادرى را كه از پدر داريد، نزد من آوريد . . . و اگر او را نزد من نياوريد، پيمانه‏اى (از غله) نزد من نخواهيد داشت .

اى يوسف زهرا عليه السلام! سرگذاردن بر گام‏هاى مبارك شما و بوسيدن آن، رؤياى شيرين ما و آرزوى ديرين ماست .

و اين آرزو، بلند است و دست نايافتنى; زيرا ما كجا و آستان بلند شما كجا! اما كريمان هميشه بزرگى خود را مى‏بينند، نه خردى نيازمندان را .

اگر شما منتظريد كه ما، خود، در اين راه، گام نهيم و شايستگى وصال را در خويش فراهم آوريم، به يقين بدانيد كه ما را پاى آمدن اين راه نيست . شما يوسف گونه، كرم كنيد و زمينه‏ى اين وصال را فراهم آوريد .

(6) چون شام تار فراق به سر رسيد و صبح روشن وصال دميد، يوسف رو به برادران كرد و گفت: به سوى كنعان روانه شويد و همه‏ى خاندان‏تان را همراه خود بياوريد . او نيكان را از بدان جدا نكرد و همه را به محضر خويش فراخواند .

و اتونى باهلكم اجمعين . (63)

و همه‏ى نزديكان خود را نزد من آوريد .

اى يوسف زهرا عليه السلام! درست است كه يوسف، همه‏ى خاندان برادرانش را فراخواند، ولى امام رضا عليه السلام نيز فرموده است:

الامام الوالد الشفيق . (64)

امام همان پدر مهربان است .

شايد ما فرزندان نافرمانى باشيم، ولى مگر برادران يوسف چنين نبودند؟ مانيز عاجزانه از شما مى‏خواهيم آن‏گاه كه روز موعود فرا رسيد، همه‏ى ما را بدون جدا كردن بدان از نيكان، با بزرگوارى به بارگاه خود بپذيريد و از لطف خويش بهره‏مند سازيد .

خدايا! مى‏دانيم مهر اولياى تو، متاع گران‏قدرى است كه آن را در هر دلى نمى‏نشانى; زيرا هر سينه‏اى را گنجايش آن نيست، ولى مگر فراخى سينه‏ها به دست تو نيست؟

بارالها! مى‏دانيم كه اين گوهر درخشان تنها در صدف‏هاى پاك مى‏رويد، ولى مگر سيل رحمت تو از زدودن آلودگى‏هاى دل‏هاى ما ناتوان است؟

پروردگارا! بسيارى خدمت‏گزار بارگاه اويند . آيا اگر نان‏خور ديگرى به آنان افزوده شود، به آستان او زيانى مى‏رسد؟

يارب! اندر كنف سايه‏ى آن سرو بلند

گر من سوخته، يك دم بنشينم، چه شود؟

پروردگارا! مهر يوسف را در دل عزيز مصر و همسرش نشاندى، مهر يوسف زهرايت را نيز تو در دل ما بنشان . عشقى ده جان سوز كه از سوز آن، جهانى بسوزد و از آن سوزش، شعله‏اى فراهم آيد تا چراغ راه مشتاقان گردد . آمين .