یکی از معانی ربیع، بهار است و معنی دیگر آن باران بهاری. طریحی در مجمع البحرین می نویسد:

 

« المطر فی الربیع، سمی ربیعا لانّ اول المطر یکون فیه و به ینبت الربیع »
(ربیع بارانی است که در بهار می بارد و ربیع به این خاطر باران بهاری نامیده شده است که اولین باران در آن می بارد و با آن باران، بهار می شود.)

انام نیز هم به معنی مردم و بشر است و هم فراتر از آن به معنی کل موجودات و جهان هستی.

بنابراین در یک نگاه عمیق تر « ربیع الانام» یعنی بارانی که باعث رشد و شکوفایی و زنده شدن حیات در موجودات می شود. یعنی با امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه) تمام جهان هستی، حیات می یابد؛ به تعبیری جهانی که الان در آن زندگی می کنیم، هرگز رنگ بهار و زندگی را به خود ندیده است.

این صفت زیبای امام، همچنین، بیانگر آن است که هرکس بخواهد به سرچشمه ی شکوفایی و حیات دست یابد باید دست به دامن آن درّ هستی بزند و از باران رحمت و کرم روح بخش آن حضرت، بهره مند گردد.

اگر در معنای بهار دقت کنیم، درمیابیم که بهار باعث شادی انسان ها و دل های پژمرده را شاداب می سازد. حضرت مهدی ( علیه تهیة و السلام) نیز با ظهور خویش جان تازه ای به رگ های خشکیده ی جهان می بخشند و نور چشم مومنین می شوند. ان شاء الله.

 
منبع:مقاله ی در حقیقت بهار و باران بهاری، مجله ی موعود، شماره ی 1 با تصرف و تلخیص

پ.میعاد