تولد امام حسین علیه السلام

به روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت(1) دومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه، که درود خدا برایشان باد، در خانه ی وحی و ولایت، چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پیامبر اسلام صلی الله و علیه و آله رسید، به خانه ی حضرت علی و فاطمه علیه السلام آمد و اسماء(2) را فرمود تا کودکش را بیاورد. اسماء او را در پارچه ای سپید پیچید و خدمت رسول اکرم صلی الله و علیه و آله برد، آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.(3)

به روزهای اول یا هفتمین روز ولادت باسعادتش، امین وحی الهی، جبرئیل، فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر»(4) که به عربی «حسین» خوانده می شود، نام بگذار.(5) چون علی علیه السلام برای تو بسان هارون برای حضرت موسی بن عمران است جز آن که تو خاتم پیغمبران هستی. و به این ترتیب نام پرعظمت «حسین» از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.

به روز هفتم ولادتش، فاطمه زهرا که سلام خداوند بر او باد، گوسفندی را برای فرزندش به عنوان عقیقه(6) کشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او نقره صدقه داد.(7)

حسین و پیامبر صلی الله و علیه و آله

از ولادت حسین بن علی علیه السلام که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله صلی الله و علیه و آله که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام صلی الله و علیه و آله درباره حسین علیه السلام ابراز می داشت، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند.

سلمان فارسی می گوید: دیدم که رسول خدا صلی الله و علیه و آله حسین علیه السلام را بر زانوی خویش نهاده او را می بوسید و می فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجت های خدایی که نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان امام زمان عجل الله تعالی فرجه و شریف می باشد.(8)

انس بن مالک روایت می کند: وقتی از پیامبر پرسیدند کدامیک از اهل بیت خود را بیشتر دوست می داری، فرمود: حسن و حسین را،(9) بارها رسول گرامی حسن و حسین را به سینه می فشرد و آنان را می بویید و می بوسید.(10)

ابوهریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال اعتراف می کند که: رسول اکرم صلی الله و علیه و آله را دیدم که حسن و حسین علیه السلام را بر شانه های خویش نشانده بود و به سوی ما می آمد، وقتی به ما رسید فرمود: هر کس این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که با آنان دشمنی ورزد با من دشمنی نموده است.(11)

عالیترین، صمیمی ترین و گویاترین رابطه معنوی و ملکوتی بین پیامبر و حسین را می توان در این جمله رسول گرامی اسلام صلی الله و علیه و آله خواند که فرمود: حسین از من و من از حسینم.(12)

پی نوشت

(1). در سال و ماه و روز ولادت امام حسین علیه السلام اقوال دیگری هم گفته شده است، ولی ما قول مشهور بین شیعه را نقل کردیم ر.ک اعلام الوری طبرسی، ص 213.
(2). احتمال دارد منظور از اسماء، دختر یزید بن سکن انصاری باشد ر.ک اعیان الشیعه، جزء 11، ص 167.
(3). امالی شیخ طوسی، ج 1، ص 377.
(4). شبر بر وزن حسن و شبیر بر وزن حسین و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پیامبر اسلام صلی الله و علیه و آله فرزندان خود حسن و حسین و محسن را به این سه نام نامیده است. تاج العروس ج 3، ص 389، این سه کلمه در زبان عبری همان معنی را دارد که حسن و حسین و محسن در زبان عربی دارد. لسان العرب، ج 6، ص 60.
(5). معانی الاخبار، ص 57.
(6). در منابع اسلامی درباره عقیقه سفارش فراوان شده و برای سلامتی فرزند بسیار مؤثر دانسته شده است، ر.ک وسائل الشیعه ج 15، ص 143 به بعد.
(7). کافی، ج 6، ص 33.
(8). مقتل خوارزمی ج 1، ص 146، کمال الدین صدوق، ص 152.
(9). سنن ترمذی، ج 5، ص 323.
(10). ذخائر العقبی، ص 122.
(11). الاصابه، ج 11، ص 330.
(12). سنن ترمذی، ج 5، ص 324، در این قسمت روایاتی که در کتاب های اهل تسنن آمده است نقل شد تا برای آن ها هم سندیت داشته باشد.

منبع: پیشوای سوم، حضرت امام حسین علیه السلام

ناشر: هیئت تحریریه مؤسسه در راه حق