حوادث کربلا و امام زين العابدين( گريه امام سجاد (ع) براى پدر )

امام سجاد علیه السلام و گریه برای امام حسین علیه السلام

برای علی بن الحسین فرصتی نظیر فرصت امام ابا عبدالله پدر بزرگوارش پیدا نشد، همچنان که فرصتی نظیر فرصتی که برای امام صادق علیه السلام پدید آمد پیدا نشد، اما برای کسی که می ‏خواهد خدمت گزار اسلام باشد همه مواقع فرصت است ولی شکل فرصت ها فرق می ‏کند.

ببینید امام زين العابدين علیه السلام به صورت دعا چه افتخاری برای دنیای شیعه درست کرده؟! و در عین حال در همان لباس دعا امام کار خودش را می ‏کرد. بعضی خیال کرده ‏اند امام زین العابدین علیه السلام چون در مدتی که حضرت بعد از پدر بزرگوارشان حیات داشتند قیام به سیف نکردند، پس گذاشتند قضایا فراموش شود.

ابدا چنین نیست، از هر بهانه ‏ای استفاده می ‏کرد که اثر قیام پدربزرگوارش را زنده نگه دارد. آن گریه ها که می کرد و یادآوری می نمود، برای چه بود؟…

می خواست این حادثه را زنده نگه دارد و مردم یادشان نرود که چرا امام حسین علیه السلام قیام کرد و چه کسانی او را کشتند. این بود که گاهی امام زیاد گریه می کرد؛ روزی یکی از خدمتگزارانش عرض کرد: آقا! آیا وقت آن نرسیده است که شما از گریه بازایستید؟ (فهمید که امام برای عزیزانش می ‏گرید.)

فرمود: چه می ‏گویی؟! یعقوب یک یوسف بیشتر نداشت، قرآن عواطف او را این طور تشریح می ‏کند: «و ابیضت عیناه من الحزن».(1) من در جلوی چشم خودم هجده یوسف را دیدم که یکی پس از دیگری بر زمین افتادند. و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.

پی ‏نوشت

(1). سوره يوسف / 84. چشمانش از گریه ناشی از غم فراق یوسف سفید شد.

منبع: مجموعه آثار شهید مرتضی مطهری / جلد 18.