دلایل دعا برای امام زمان (عج) (10) : دعای امام در حق ما
بعضی اوقات فکر می کنم، قدرت شیطان را خیلی بزرگ کرده ایم؛ آنقدر که گاهی از ترس او به دامش می افتیم. از طرف دیگر، بسیاری از اوقات قدرت خداوند و امام حیّ خویش را دست کم می گیریم و به همین خاطر آرامش از زندگیمان می رود. شاید به خاطر همین است که مؤمنان از چیزی نمی ترسند؛ به خاطر آنکه می دانند تا ولی خدا پشت آنهاست، هیچ گزندی از دشمنان به آنان نخواهد رسید و اگر بلا و مصیبتی است، آزمایش خداست!
سید بن طاووس که بسیاری از ادعیه از جانب ایشان به ما رسیده است، نقل می کند: من در سرّ من رأي (سامرا) بودم، پس سحرگاهان دعاي آن بزرگوار را شنيدم، اين مقدار از آن که راجع به زندگان و مردگاني است که از آنها يادي به ميان آورد، حفظ کردم: «وَأَبْقِهِمْ -أَوْ قالَ – وَأَحْيِهِمْ فِي عِزِّنا وَمُلْکِنا وَسُلْطانِنا وَدَوْلَتِنا»؛ (و آنان را باقي بدار – يا فرمود – زنده بدار در (روزگار) عزّت ما و ملک ما و حکومت ما و دولت ما.) (2)
آقای ما چنین است! برای مؤمنان و دوستان خویش دعا می کنند. در نظر داشته باشید که دعای ایشان مستجاب می شود. پس چه چیز بالاتر از این که امام مهربان ما برای ما دعا کند. کمترین پاسخی که به محبت ایشان می توان داد، دعا در حق ایشان و دوستان ایشان است.
عمرو بن اسحاق بر امير المؤمنين علي (عليه السلام) داخل شد، پس آن حضرت آثار زردي بر صورتش ديد، فرمود: اين زردي چيست؟ پس بيماري خود را توضيح داد. آن حضرت به او فرمود: ما خوشحال ميشويم به خوشحالي شما و اندوهگين ميشويم به حزن شما و بيمار ميشويم به بيماري شما و دعا ميکنيم براي شما، و شما که دعا ميکنيد ما آمين ميگوييم. عمرو به امير المؤمنين (ع) عرضه کرد: آنچه فرمودي دانستم، ولي چگونه ما دعا ميکنيم شما آمين ميگوييد؟ آن حضرت فرمود: حاضر و دور بر ما يکسان است.» (3)
دعای ابن هفته
دعای فرج که با عبارت «الهی عظم البلاء» آغاز می شود، از دعاهایی است که از امام زمان (عج) نقل شده است. امام این دعا را به فردی که در زندان بود یاد می دهند و آن مرد با خواندن آن از زندان رهایی می یابد. (4)
این دعا را هر روز بخوانید در هر ساعتی که توانستید:
اِلهی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکی وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد اُولِی الاَْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرینَ.
(خدایا!
بلا و مصائب ما بزرگ شده و بیچارگی ما بسی روشن و پرده از روی کاربرداشته شد و امیدم نا امید شد و زمین (با همه ی پهناوری اش) بر ما تنگ آمد؛ (علم امامت و وحی نبوت) رحمتش از ما منع گردید و تنها توئی یاور و معین ما و مرجع شکایت ما و یگانه اعتماد ما! در هر سختی و آسانی بر لطف تو است خدایا پس درود فرست بر محمد و آل محمد که صاحب امر الهی (و مقام خلافت) هستند و بر ما اطاعتشان را واجب کردی و به واسطه ی این متاع بودن مقامشان را به ما شناساندی پس به حق منزلت و قدر آنها که به ما فرج وگشایش زود و نزدیک چون چشم بهم زدن یا زودتر عطا فرما
ای محمد و ای علی (علیهما السلام)؛ ای علی و ای محمد (ع)! شما مرا کفایت کنید که شما کافی هستید و مرا یاری کنید که شما یاران منید ای مولای من ای صاحب الزمان! فریادرس! فریادرس! فریادرس! مرا دریاب! مرا دریاب! مرا دریاب! همین ساعت! همین ساعت! همین ساعت! زود! زود! زود! ای خدای مهربان ترین مهربانان! به حق محمد و خاندان پاکش.) (5)
پی نوشت:
1. طبرسی، الاحتجاج، ج 2، ص 324؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ج 1، ص 135
2. کافی، ج 1، ص 403؛ به نقل از همان منبع
3. بصائر الدرجات، ص 260؛ به نقل از همان منبع، ص 138
4. البلد الامین، ص 607؛ به نقل از عرض نیاز به درگاه بی نیاز، گردآوری موسسه ی موعود عصر، 1388، صص 233-234
5. همان.
منبع: مکیال المکارم، ج 1، صص 135-138 با تلخیص
