روایات وارده در شأن علی علیه السلام در منابع اهل سنت

1) على با قرآن و قرآن با على است

از امّ سلمه روایت شد كه گفت: از پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله شنیدم كه مى فرمود: على با قرآن است و قرآن با على است، از هم جدا نمى شوند تا نزد حوض كوثر بر من وارد مى شوند. (1)
2)حق با على و على با حق آمیخته است و ابداً از هم جدا نمى شوند

ابو ثابت غلام ابوذر(رحمه الله) گفت: بر امّ سلمه وارد شدم و او را گریان دیدم در حالى كه امیرالمؤمنین علی علیه السلام ـ را یاد مى كرد و مى گفت: از رسول اكرم صلى الله علیه وآله شنیدم مى فرمود: على با حق است و حقّ با علی علیه السلام است و هرگز از یكدیگر جدا نمى شوند، تا در روز قیامت در كنار حوض كوثر بر من وارد شوند. (2)
3) پیامبر شهر علم و على باب آن

ابن عباس مى گوید: پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: منم شهر علم و على درِ آن شهر، پس هر كس علم مى خواهد از درِ شهرِ (علم) وارد شود. (3)
4) دوستان علی علیه السلام ـ مؤمن و دشمنان او منافق هستند

زرّ بن جیش گفت از علی علیه السلام ـ شنیدم كه مى فرمود: قسم به خدایى كه دانه را بشكافت و مخلوقات را به وجود آورد پیمانى است كه پیغمبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم با من كرده است كه: (اى على) تنها شخص مؤمن دوستدار تو است و كسى با تو دشمنى نمى كند مگر شخص منافق. (4)
5) علی علیه السلام ـ و شیعیان او رستگارند

از امیرالمؤمنین علی علیه السلام روایت شده كه فرمود، پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمودند:

یا على روز قیامت گروهى از قبرهاى خود بیرون مى شوند كه لباسشان نور است و بر ناقه هایى از نور سوار مى باشند كه لجامهاى آن ناقه ها از یاقوت سرخ است و فرشتگان، آنان را به سوى محشر حركت مى دهند، پس علی علیه السلام ـ گفت: تبارك اللّه، این قوم چقدر در پیشگاه خداوند گرامى هستند! رسول خداـ صلى الله علیه وآله وسلم ـ فرمود: یا علی علیه السلام ـ آنان شیعیان و دوستداران تو مى باشند، كه تو را به دوستى من دوست دارند و مرا به دوستى خداوند دوست مى دارند، آنان در روز قیامت كامیاب و رستگارند. (5)
6) پیامبر صلى الله علیه وآله و علی علیه السلام حجت خداوند بر بندگانش

انس گوید رسول اكرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: من و على حجّت خداوند بر بندگانش هستیم. (6)
7) هر كس بر علی علیه السلام آزار رساند پیامبر صلى الله علیه وآله را آزرده است

از عمرو ابن شاس روایت است كه از پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم شنید كه مى فرمود: هر كس على را بیازارد در حقیقت مرا آزرده است. (7)
8) دوست داشتن علی علیه السلام ـ (در اندیشه و عمل) سبب بخشش گناهان

ابن عباس گفت كه پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم ـ فرمود: دوست داشتن على بن ابى طالب، سیّئات و گناهان را مى خورد (و نابود مى كند) همان گونه كه آتش هیزم را مى خورد (و از بین مى برد)(8).
9) اطاعت از علی علیه السلام ـ اطاعت از پیامبر است

ابوذر مى گوید: پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: هر كس از من اطاعت كند از خدا اطاعت كرده است و هر كس از من دورى كند از خدا دورى كرده است و هر كس از على اطاعت كند، از من اطاعت كرده است و هر كس از على اطاعت نكند، از من اطاعت نكرده است(9).
10) علی علیه السلام رهبر تمام مؤمنین است

عمرو بن میمون از ابن عباس نقل مى كند كه رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم به علی علیه السلام ـفرمود: یا على تو بعد از من ولى و رهبر تمام مؤمنین هستى». (10)
11) علی علیه السلام آقاى دو جهان است و دوستى او دوستى خدا است

ابن عباس مى گوید: رسول خداصلى الله علیه وآله وسلم به علی علیه السلام ـ نگاه كرد و فرمود: (یا) على تو آقاى دنیا و آخرت هستى، هر كس تو را دوست دارد به حق مرا دوست داشته است. دوستى تو دوستى خداست، و هر كس تو را دشمن بدارد با من دشمنى كرده است، دشمنى با تو دشمنى با خداست. واى بر كسانى كه بعد از من تو را دشمن بدارند. (11)

این ها نمونه هایى از روایات وارده در منابع اهل سنت، درباره فضائل امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام است.

پی نوشت ها:

1. أبى عبداللّه الحاكم النیسابورى، المستدرك على الصحیحین. بذیله التلخیص للحافظ الذّهبى (دار المعرفة، بیروت ـ لبنان) ج 3، ص 124. حاكم بعد از نقل این حدیث مى گوید: هذا حدیث صحیح الاسناد و در ذیل مستدرك حافظ ذهبى نیز بعد از نقل حدیث فوق مى گوید: این حدیث صحیحى است. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودة، باب 20، ص 103. ـ سیوطى، تاریخ الخلفاء، ص 173 (باب فضائل علی علیه السلام ـ ). ـ متقى هندى، كنزالعمال، ج 11، ص 603 (مؤسسة الرساله بیروت، چاپ پنجم).

2. ترجمه الامام على بن ابیطالبـ علیه السلام ـ (با مشخصات سابق) ج 3، ص 119، ح 1162. ـ حاكم، المستدرك، (با مشخصات سابق) ج 3، ص 124، ح 61، فرائد المسطین، (با مشخصات سابق) ج 1، ص 439. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودة، باب 20، ص 104. ـ هیثمى، مجمع الزوائد، ج 9، ص 135.

3. اسد الغابة فى معرفة الصحابه (با مشخصات سابق) ج 4، ص 22. ـ فرائد المسطین، (با مشخصات سابق) ج 1، ص 98، ح 67. ـ البدایة و النهایة (با مشخصات سابق) ج 7، ص 359. ـ المستدرك على الصحیحین (با مشخصات سابق) ج 3، ص 126. ـ ترجمة الامام على بن ابى طالب (با مشخصات سابق) ج 2، ص 464، ح 984.

4. الحافظ أبى عبدالله محمد بن یزید القزوینى ابن ماجه، سنن، تحقیق: محمد فؤاد عبدالباقى (بیروت، دار احیاء التراث، 1395 هـ ق 1975 م. فرائد السمطین (با مشخصات سابق) ج 1، ص 130، ح 93ـ95. ـ البدایة و النهایة (با مشخصات سابق) ج 7، ص 355. ـ ترجمه الامام على بن ابى طالب علیه السلام ـ (با مشخصات سابق) ج 2، ص 190، ح 6740.

5. ترجمة الامام على بن ابى طالب (با مشخصات سابق) ج 2، ص 346 و 846. ـ گنجى شافعى، كفایة الطالب، باب 86، ص 313. ـ هیثمى، مجمع الزوائد، ج 10، ص 21 و ج 9، ص 173. ـ بلاذرى، حدیث 215، شرح حال امیرالمؤمنین از انساب الأشراف، ج 2، ص 182، ط 1.

6. ترجمة الامام على بن ابى طالب علیه السلام ـ (با مشخصات سابق) ج 2، ص 272، ح 793 تا 796. ـ خطیب، شرح حال محمد بن اشعث، تاریخ بغداد، ج 2، ص 88. ـ ابن مغازلى، مناقب، حدیث 67 و 234، ص 45 و 197، ط 1. ـ ذهبى، میزان الاعتدال، ج، ص 128، شماره 8590. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودة، باب مناقب السبعون، ص 284، حدیث 57

7. ترجمه الامام على بن ابى طالب علیه السلام ـ من تاریخ مدینة دمشق (با مشخصات سابق) ج 1، ص 388، ح 459. ـ المستدرك الصحیحین (با مشخصات سابق) ج 3، ص 122. حاكم بعد از نقل این حدیث مى گوید: هذا حدیث صحیح الاسناد. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودة، باب مناقب السبعون، ص 275، حدیث 9. ـ احمد بن حنبل در عنوان «حدیث عمرو بن شاس الاسلمى» از المسند، ج 3، ص 483، ط 1.

8. ابن عساكر، شرح حال امام علی علیه السلام ـ ، تاریخ دمشق، ج 2، ص 103، حدیث 607 (شرح محمودى). ـ خطیب، شرح حال احمد بن شبویة بن معین موصلى، تاریخ بغداد، ج 4، ص 194، شماره 1885. ـ متقى هندى، كنزالعمان، ج 15، ص 218، شماره 1261. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودة، باب مناقب السبعون، ص 279، حدیث 33. در باب 56، ص 211 و نیز در ص 252.

9. المستدرك الصحیحین (با مشخصات سابق) ج 3، ص 121. حاكم بعد از نقل حدیث فوق مى گوید: هذا حدیث صحیح الاسناد.

10. ابوالفراء الحافظ ابن كثیر الدَّمشقى، البدایة و النهایة (بیروت ـ لبنان، مكتبة المعارف) ج 7، ص 346.

11. البدایة و النهایة (با مشخصات سابق) ج 7، ص 356.

منبع: تبیان