شهادت امام حسن عسكرى علیه السلام – سال 260 هجرى قمرى / 8 ربیع الاول

امام حسن عسکری علیه السلام، امام يازدهم شيعيان، در هشتم ربیع الاول سال 260 هجرى قمرى در شهر سامرا به شهادت رسيد.

نام مباركش حسن بن على، لقبش عسكرى و كنيه ‏اش ابومحمد بود.

مادرش، بانويى پاكيزه و عبادت پيشه و در سرزمين خويش پيش از اسارت، پادشاه زاده بود و پس از اسارت و انتقال به مدينه، به همسرى امام دهم شيعيان حضرت امام على النقى علیه السلام افتخار يافت. نامش “حُديث” و در روايات و عبارات ديگر، نام هايى چون جده، سليل و سوسن نيز براى وى گفته شد.

اين بانوى پاكدامن و پاكيزه سرشت، در ربيع الثانى سال 232 هجرى قمرى، فرزند گرامى ‏اش حضرت امام حسن عسكرى علیه السلام را به دنيا آورد و سراسر جهان هستى را با نور رخسارش جلوه گر ساخت.

امام حسن عسكري علیه السلام پس از پدر بزرگوارش، از جهت دانش و معارف دينى، فقيه ‏ترين و داناترين مردم و از جهت اخلاق و رفتار، برترين انسان ‏هاى روى زمين بود و از تمام جهات، داراى كمالات عاليه و ويژگى ‏هاى منحصر به فرد بود.

وجود مبارك آثار وى در ميان مسلمانان، استوانه محكم و پايدارى بود كه اسلام عزيز و مكتب حيات بخش اهل بيت علیهم السلام را بر پا نگه مى ‏داشت و از گزند دشمنان خارجى و كينه توزان و بدخواهان داخلى، محفوظ و مصون نگه مى ‏داشت.

امام حسن عسكري علیه السلام در چهار سالگى، بنا به درخواست متوكل عباسى (دهمين خليفه عباسيان)، به همراه پدر بزرگوارش امام هادی علیه السلام و ساير خانواده‏اش راهى سامرا (مركز خلافت عباسيان، در شمال غربى عراق) گرديد.(1)

و پس از شهادت پدرش در سال 254 هجرى قمرى به امامت شيعيان نايل آمد. آن حضرت و خانواده و خاندان پدرش، در ظاهر به دعوت متوكل عباسى در سامرا سكونت داشتند ولى در حقيقت حضورشان در سامرا اجبارى و تبعيد گونه بود، تا آن حضرت را از نزديك در مراقبت و نظارت خويش داشته باشند.

زمامداران معاصر آن حضرت عبارت بودند از:

• 1- متوكل عباسى (247 – 232 ق)
• 2- منتصر عباسى (248 – 247 ق)
• 3- مستعين عباسى (252 – 248 ق)
• 4- معتز عباسى (255 – 252 ق)
• 5- مهتدى عباسى (256 – 255 ق)
• 6- معتمد عباسى (279 – 256 ق)

از ميان خلفاى مذكور، تنها از سوى منتصر عباسى، فرزند متوكل، نسبت به امام هادى علیه السلام، امام حسن عسکری علیه السلام و علويان و شيعيان آزارى نرسيد و در ايام خلافت كوتاه مدت وى، احسان و خدمات شايانى به آنان شد، كه در مقايسه با نامهربانى ‏ها و ستم كارى ‏هاى ساير خلفاى عباسى چيز مهمى بشمار نمى ‏آمد.

امام حسن عسكری علیه السلام از آنان، فشارها و سختى ‏هاى زيادى متحمل گرديد و سرانجام به وسيله زهرى كه معتمد عباسى به آن حضرت خورانيد، مسموم و پس از چند روز تحمل بيمارى، روح ملكوتى‏ اش به لقاء الله پيوست.

پی نوشت

(1). منتهى الآمال، ج 2، ص 393.

منبع: نرم افزار دایرة المعارف چهارده معصوم علیهم السلام