ضرورت برپايى حکومت عدل جهانى از راه فطرت چگونه قابل تبيين است؟
ايمان به حتميّت ظهور منجى عالم در فکر عموم انسان ها وجود دارد، منشا اين فکر يک رشته اصول قوى ومتين است که از سرشت وفطرت اصيل انسانى سرچشمه گرفته است؛ زيرا بشر فطرتا طالب رسيدن به کمال در تمام زمينه هاى مربوط به خود است واو مى داند که اين کمال، تنها در سايه حکومت عدل توحيدى تحقق مى يابد.
شهيد صدررحمه الله مى فرمايد: (اعتقاد به مهدى عليه السلام تنها نشانه يک باور اسلامى با رنگ خاص دينى نيست، بلکه افزون بر ان، عنوانى است بر خواسته ها وارزوهاى همه انسان ها با کيش ها ومذاهب گوناگون، ونيز بازده الهام فطرى مردم است که با همه اختلاف هايشان در عقيده ومذهب دريافته اند که براى انسانيّت در روى زمين، روز موعودى خواهد بود که با فرارسيدن ان، هدف نهايى ومقصد بزرگ رسالت هاى اسمانى تحقق مى يابد…).(12)
برهان فطرت را با بيان هاى مختلف مى توان تبيين نمود:
بيان اول
الف. انسان در درون خود ميل به حکومت عدل جهانى توحيدى را احساس مى کند.
ب. اين حکومت بايد موجود شود؛ زيرا ميل وکشش درونى از امور ذات الاضافه است که بدون مضاف اليه امکان پذير نيست.
ج. مصداق کامل ان حکومت حضرت مهدى عليه السلام است.
نتيجه: حکومت عدل جهانى ضرورت دارد.
بيان دوم
الف. انسان با قطع اميد از وضعيت موجود جهان احساس نوعى اميد به حکومتى برتر دارد.
ب. وجود چنين اميدى دليل بر تحقق ان در عالم خواهد بود.
نتيجه: حکومت عدل جهانى ضرورت دارد.
بيان سوم
الف. انسان فطرتا از ظلم متنفّر است.
ب. انسان انچه را که از او متنفّر است طبيعتا نابودى ان را خوش دارد.
ج. بشر، خود به تنهايى قادر بر اين عمل نيست.
نتيجه: برپايى حکومتى که در ان اثرى از ظلم نباشد ضرورت دارد.
پی نوشت :
