خبر خوبی که خواهید شنید این است که در این جنگ دشمنان اسلام کشته می شوند و البته به خاطر گناهانشان است (2) و خبر بد آنکه تعداد بسیاری از انسانها و جانوران در ناحیه ی ی شمال سوریه کشته می شوند و پرندگان و حیوانات درنده به سمت میدان جنگ هجوم می آورند تا از اجساد مردگان تغذیه کنند. (3) 

اگر شما خوب مطالب «نشانه های آمدن» را خوانده باشید، فوری می فهمید که این جنگی که عالم را در تعجب فرو برده است، همان جنگی است که روایات ما پیش بینی شده بود. آن وقت شما رو می کنید به خانواده تان و می گویید: «نترسید! این جنگ قرقیسیا است! هر کس که می میرد از ما نیست!» و خدا را شکر می کنید که شیعیان را با دعای امام زمان (عج) حفظ می کند.

جنگ قرقیسیا، (اگر اتفاق نیفتاده باشد و در آن بدا هم حاصل نشود!) بین دو قوم ترک و رومی خواهد بود. قوم ترک از نظر شیخ علی کورانی، همان مردمان روس هستند و رومیان هم غربیان و به ویژه امریکا. (4)

قرقیسیا کمی بعد از شورش سفیانی اتفاق می افتد و عامل تحریک هم گنجی است که در کنار رود فرات پیدا می شود. (5)

این جنگ که خون انسانهای زیادی را به زمین می ریزد، به نفع طرفداران سفیانی پایان می یابد و بعد از آن سفیانی به سمت شام لشکر می کشد.

آرمگدون ≠ قرقیسیا

آرمگدون جنگی است که مسیحیان صهیونیست آن را مثلاً (!) از کتاب مقدس پیش بینی می کنند و بین یهودیان و طرفدارانشان با مسلمانان و طرفدانشان در می گیرد و در انتها یهودیان پیروز می شوند و حضرت عیسی (ع) بعد از آن ظهور می کند.

راستش داستان آرمگدون خیلی طولانی است. باشد برای وقت دیگری ان شاء الله. اما برای آنکه قضیه ی آرمگدون و قرقیسیا را همین جا جمع کنیم جدول زیر را مطالعه کنید (6):

پی نوشت:
1.یوم الخلاص، ص 698
2.الغیبة نعمانی، ص 203
3.همان، ص 278
4.عصر ظهور، ص 51 و 61
5.کتاب خطی ابن حماد، ص 92
6.موعود شماره ی 101، آیا آرمگدون همان قرقیسیا است؟

منابع:
1.شش ماه پایانی: مجتبی الساده
2.عصر ظهور: علی کورانی
3.موعود شماره ی 101
4.موعود شماره ی 99، مقاله ی نبرد قرقیسیا

پ.میعاد