وظایف منتظران در عصر غیبت امام زمان (عج) (20) /  سلام به امام

اگر به غریبه ای صبح به صبح سلام کنید، پس از مدتی نسبت به او علاقه و وابستگی خاصی پیدا می کنید و این وابستگی شما را به داشتن رابطه ی بیش از سلام با آن غریبه علاقه مند می کند.
اکنون، در نظر خود فردی را مجسم کنید، که آرزوهایتان را می داند، علایقتان را می شناسد، خود واقعی شما را بهتر از خودتان درک می کند، برای گناهان شما طلب مغفرت می کند، خواسته هایتان را یکی یکی برآورده می کند و بود و نبود شما به دست اوست! چنین کسی که در زندگی هر فردی بااهمیت ترین فرد باید تلقی شود، چگونه حتی از سلامهای دم صبحمان که به یک غریبه می کنیم، دریغش می داریم؟

هدف از این سخنان این بود، که اگر گفتیم یکی دیگر از وظایف منتظران «سلام به پیشگاه او هر صبح» است، بدانید این سلام باید از چه نوعی باشد! (1)

شاید سلام کردن، امری عادی و حتی در نظر ما کوچک باشد تا ارادت خود را به صاحبمان اعلام کنیم، باید بدانیم که اهداف بزرگی پشت این سلام کوچک است.

اولاً سلام از اسمای زیبای الهی است که بیانگر آرزوی سلامتی برای طرف مقابل سلام است.

ثانیاً با این سلام، نام و یاد امام را در قلب خودمان زنده می کنیم و اگر این سلام، به سلام ختم نشود و کم کم خواندن دعا و زیارات را در هر صبح و پس از تعقیب نماز صبح بر خودمان واجب کنیم، یاد آن حضرت از هیچ دلی محو نخواهد شد.

علاوه بر اینها، این سلام و زیارات و توجه به مقام حضرت ولی عصر (ع) انس و محبت ما را نسبت به آن حضرت دو چندان می کند. ان شاء الله.

پی نوشت:
1.    شفیعی سروستانی، ابراهیم، معرفت امام زمان و تکلیف منتظران، ص 150

پ.میعاد