السلام علیک یا زینب کبری

حضرت زینب سلام الله علیها سوّمين فرزند حضرت امير المؤ منين على بن ابيطالب علیه السلام و حـضرت فـاطـمه زهرا سلام الله علیها اسـت كـه در روز پـنـجـم جـمـادى الاول سـال پـنجم يا ششم هجرى ، در مدينه طيبه ديده به جهان گشود و پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله نام ( زينب ) را براى وى برگزيد.زینب به معنای درخت خوش منظر یا مرکب از «زین» و «اب» به معنی «زینت پدر» است.

زینب کبری در سال هفدهم هجری با پسر عموی خود، عبدالله بن جعفر طیار بن ابی طالب ازدواج کرد و ثمره این ازدواج چهار یا پنج فرزند به نام های محمد، جعفر، عون، علی و ام کلثوم بود که دو تن از فرزندان آن حضرت به نام های «عون » و «جعفر» در رکاب دایی گرامی شان امام حسین علیه السلام شهید شدند.

دوستان گرامی و عزیزم هر چه تلاش می کنيم که در این مناسبت فرخنده حرفی از سختی هاو مصائبی که بر ایشان گذشت ، به میان نیاوريم امکان پذیر نیست چون زندگی ایشان مملو از درد و رنج است، اوتـازه بـه سـن پـنـج يـا شـش سـالگـى رسـيـده بـودكـه جـدبـزرگـوارش‍ رسول اكرم و پس از اندك فاصله اى ، مادر گرانمايه اش فاطمه زهرا سلام الله علیها را مظلومانه از دست داد.از آن پس از تربيت و مصاحبت پدرش ، على مرتضى عليه السّلام برخوردار بود و در اين مدت ، با تمام وجود، شـاهـد 25 ساله خـانـه نـشـيـنـى و مـظـلومـيـت آن مـردى بـود كـه از آغـاز دعـوت رسول اسلام تا لحظه رحلت آن پيامبر راستين ،  پروانه وار، گرد شمع وجود محمّدى در طواف بود و براى نشر آئين او، صادقانه تلاش مى كرد.بالاخره پيامد عـدل امـام پـرهـيـزگـاران ايـن شـد كـه در محراب عبادت ، به شهادت رسيد.

حضرت زینب سلام الله علیها یک دهه پر محنت را با رنج از دست دادن پدر در کنار برادرش امام حسن علیه السلام بود. اما دیری نپایید که شهادت برادر کوله‎بار غم را بر دوش او سنگین‌تر کرد و از او کوه صبر و استقامت ساخت. پس از سپری شدن دورانی از ظلم و جنایت و تحمل تنگناها و فشارهایی که به اهل بیت روا می‌شد؛ حضرت زینب سلام الله علیها به همراه برادرش امام حسین علیه السلام راه کربلا را پیش گرفت، و آنچه که تاکنون او را همچون فولاد آب‎دیده نموده بود، دست‎مایه‌ای شد تا مسئولیت بزرگ خود را به انجام رساند و بدین وسیله اسلام را احیا کند.

آرى او، نـامـلايـمـتها و ظلم هایی که در حق خانواده اش وارد شد، همه و همه را لمس و احساس  كرد . لذا از این رو به ایشان لقب ( ام المصائب ) را دادند.

شباهت به فاطمه زهرا سلام الله علیها

چون)) صدیقه(( لقب مبارك مادرش ،زهراى مرضیه سلام الله علیها است ، و از سویى شباهت هاى بى شمارى میان مادر و دختر وجود داشت ،لذا حضرت زینب را)) صدیقه صغرى(( ملقب كردند.

ایمان راسخ حضرت زینب سلام الله علیها

اولین و مهمترین خصلت آن بانو محبت و عشق وافری است که به ذات احدیت دارد تا بتواند همه کس و همه چیز را در محضر او ذوب کند و حتی خویشتن خویش را هم نبیند. در مقابل ایمان و اعتقاد به خداوند همین بس که همه مصائب را برای او در راه رضای حق تحمل می‌کند و همه اینها را چون از سوی معبود است، زیبا می‌بیند. وقتی در کوفه ابن زیاد از او سوال می‌کند: «کار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟» در جواب می‌فرماید: چیزی جز زیبایی ندیدم. زیرا که این حرکت در راستای حق و حقیقت و جاودانگی بود. شهادت یک انسان کامل در نظر اولیاء خدا جمیل است نه برای این که جنگ کرده و کشته شده است. بلکه جنگ و قیام برای خدا بوده است. آن گاه که حضرت زینب کبری سلام الله علیها بدن پاره پاره برادر را در گودال قتلگاه مشاهده می‌کند با تضرع در پیشگاه خدا می‌گوید: (( اللهم تقبل منا هذا القربان )).این اوج معرفت و ایمان است و عظمت روح را می‌رساند که چون در راه خداست، تحمل آن آسان است

دانش حضرت زینب سلام الله علیها

حضرت زینب کبری سلام الله علیها بانوی علم و فضل است. او علم خود را از جد بزرگوارش پدر ارجمند و مادر گرامی و برادران عزیزش دارد، کسانی که متصل به وحی‎اند. نوشته‌اند حضرت زینب سلام الله علیها درس تفسیر برای بانوان داشت. آری دختر امیرالمومنین علی علیه السلام به راستی دارای علم وافر خدادادی بود. ابن عباس از وی با این عبارت نقل می‌کند و می‎گوید: «بانوی خردمند ما زینب سلام الله علیها و همین بس که در بنی‎هاشم به «عقیله» یعنی بانوی خردمند معروف بود و آن هنگام که حضرت زینب سلام الله علیها در اسارت وارد کوفه شد. او بانوانی را که برای تماشا آمده‎اند، می‌شناسد. در و دیوار آن او را به یاد ایامی انداخت که بانوان همین شهر، صف اندر صف منتظر لقایش می‌نشستند تا در درس تفسیرش شرکت کنند و اکنون شهر به شهر می‌گردد.

عبادت حضرت زینب سلام الله علیها

عبادت غرض اصلی آفرینش است و امام معصوم سمبل و تجلی این غرض؛ و هرچه یک انسان عابدتر باشد با حرکت آفرینش هماهنگ‌تر و با معصوم مانوس‌تر می‌شود. شاید علت انس با برادرش امام حسین علیه السلام جلوه‌ای از این عبادت باشد.

حضرت امام حسین علیه السلام در هنگام وداع به زینب کبری فرمود: ”خواهرم در نماز شبت مرا به یاد داشته باش.” و نیز از امام سجاد علیه السلام نقل شده است: ”عمه‌ام زینب در مسیر اسارت از کوفه به شام هم فرایض و هم نوافل خود را به جای می‌آورد و غفلت نداشت. فقط در یکی از منازل به خاطر شدت ضعف و گرسنگی، نشسته نماز خواند که بعد معلوم شد، سه روز است غذا میل نکرده، زیرا به هر اسیر شبانه روز یک گرده نان می‌دادند و عمه‌ام سهمیه خود را بیشتر اوقات به بچه‌ها می‌داد.”

منبع : خطابه غدیر