عمر از دیدگاه مولا علی علیه السلام
مولا علی علیه السلام در خطبه معروف شقشقیه در رابطه با خلافت غاصبانه عمر میفرمایند:
با آنکه ابوبکر در زندگیش بارها میخواست جامهی خلافت از تن درآورد، چگونه آن را پس از مرگش بر اندام دیگری افکند!
این دو زورمندانه خلافت را چون دو پستان شتر میان خویش بخش کردند!
این گونه بود که ابوبکر خلافت را در جایگه بس ناهنجاری قرار داد، که زخمش بس ستبر و برخوردش بس سنگین و ناگوار و لغزش و ریزش در آن و پوزش از آنها بسیار بود، زمامدارش چون سوار شتری بدخو بود که اگر مهارش را کشد بینیش بچاکد و اگر رهایش گذارد بتازد و تباه شود!
به خدا سوگند که مردم دچار کژخویی و واژگونی و دگرگونی و کژ روی شدند!
بر این روزگار بس بلند و رنج و شکنج بس سخت، پایداری کردم! تا که عمر درگذشت، خلافت را در گروهی نهاد و وانمود کرد که من هم یکی از آنانم! پناه بر خدا از این شورا!
همچنین امیرالمومنین علیه السلام در بخش پايانى خطبه ى دوّم نهج البلاغه راجع به ابوبکر , عمر و عثمان مى فرمايد:
زرعوا الفجور، وسقوه بالغرور، وحصدوا الثبور
تخم گناه كاشتند، و با آب تكبّر و غرور آبيارى اش كردند، و عذاب و هلاكت درو كردند.
و نيز در صحیح مسلم آمده است که خود عمر در جمع تعداد زيادى از صحابه خطاب به اميرالمومنين عليه السلام وعبّاس عموى پيامبر گفت : شما دونفر ، ابوبكر و مرا دروغگو و گنهكار ونيرنگ باز مىدانيد.
تمام دلخوشی من همین است فقط حیدر امیر المومنین است
به خدا همش دروغه